Bir zamanlar bir yavru kuzgun varmış,
Annesi onu çok fazla severmiş.
Yaramazlık yapsa, "O yapmaz." dermiş,
Bir suç işlese, "Yavrum suçsuz" dermiş.
Toz kondurmazmış bu sıska kuzguna,
Hayvanlarsa öfkelenirmiş buna.
Derlermiş: "Yavrusunu hep koruyor,
Ne söylesek, bir gerekçe sürüyor."
Böyle gitmez bu, demişler birlikte,
"Bunu soralım hele bilgin file."
Varmışlar, gitmişler filin yanına,
Demişler: "Bir çare bul ey fil şuna."
Fil demiş: "Nedir derdiniz söyleyin?
Kısa olsun, randevum var öğleyin."
Demişler: "Vaktini almayacağız,
Sana sade bir soru soracağız."
Fil "Pekala" demiş: "Sorun bakalım,
Gerçi cevap vermeye yoktur halim."
Demişler, "Kısa bir cevap olsun,
Yeter ki derdimiz son bulsun.
Bizim yavru kuzgun var ya işte o,
Bıktık, bu kadarı fazla, artık yoo !..
Çekemeyeceğiz onun yükünü,
Bir suç işliyor her Allah'ın günü.
Bizi üzen bu da değil bilgin fil,
Suçlar annesinin umrunda değil.
Yavrusunu savunuyor her zaman,
Böyle bir durumdan artık el aman.
Bir günden bir güne paylasa onu,
Kapanacak böylece belalı konu.
Fakat ne gezer, onu savunuyor,
Boş yere yavrusuyla avunuyor."
Fil bakmış, konuşulanlar boşuna.
Cevap vermiş bir cümle ile buna:
"Çirkinse de şirin şekle bürünür,
Kuzguna yavrusu şahin görünür."
Mehmet Erdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder