...
Başlangıçta bebek, kırmızı ve havası kaçmaya başlamış balon gibi kırış kırıştı.Ama zamanla yüzü gerginleşti, bir yıl sonra da konuşmaya başladı.Şimdiyse, sekiz yaşında ve çok daha sessizdi, çünkü annesi gibi içine kapanıktı.Neşesi bile annesine çekmişti -kendine özgü, göze batmayan bir neşe...Sanki varolduğundan sessiz bir keyif duyuyor, hatta hafiften eğlenerek yaşadığına biraz şaşıyor gibiydi.Evet, evet, niteliği böyleydi -ölümlü neşe.
...
Altı ay önce, Margot'suz bir dünyada, ideal bir eş olarak yaşıyordum.Kader her şeyi nasıl da altüst etti!Başka erkekler ufak tefek kaçamaklar yaparak mutlu evliliklerini sürdürebiliyorlar.Oysa benim hayatım anında yıkıldı.
...
Yaşamın gülünçleştiğini, çaresizce karikatüre yaklaştığını görmek çok hoşuna giderdi.
...
Bir gün çok büyük bir ressam, çok yüksek bir iskelenin üstünde çalışıyormuş.Bitirdiği freskleri daha iyi görebilmek için geri geri gitmeye başlamış.Öyle bir yere gelmiş ki, bir adım daha geri atsa düşecek.Onu ikaz etmek için bağırsa dengesini yitirip ölüme atlayacağından korkan yardımcısı, aklını kullanarak, bir kova dolusu pis suyu şaheser freskin üstüne boşaltmış.Çok komik!Ama, kendinden geçmiş ustanın boşluğa yuvarlanmasına izin vermek -hele de seyirciler kovayı beklerken- çok daha komik olmaz mı?Böylece, Rex'in anlayışına göre, karikatür sanatının temelinde (yapay ve yeniden aldanma etkeninin yanısıra) bir yanda zalimlik, bir yanda inanma saflığı arasındaki karşıtlık yatıyordu.Gerçek hayatta, kör bir adamın bastonunu takırdatarak, yeni boyanmış bir banka oturmaya kalkışmasını, onu engellemeyi aklından geçirmeyerek seyredebilen Rex'in tek yaptığı, çizeceği yeni karikatürün konusunu yakalamaktan başka bir şey değildi.
...
Vladimir Nabokov
Karanlıkta Kahkaha
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder