"Hakikatler hayaldir hep, hayaller bir hakikattir."
Deniz Harp Okulu Komutanı olan Kıyat, öğrencilerden oluşan tören bölüğünün bir karşılama için bir saat öncesinden alana çıkartıldığını ve öğrencilerin orada amaçsızca bekletildiğini görür ve o bundan sonra öğrencilerin en fazla 15 dakika bekleyecek biçimde yerlerini almalarını söyler.Uygulama başlatılır."Bir emirler bir sorunu halletmiştim.Öğrenci artık boşu boşuna bir saat ayakta beklemeyecekti.(...) Bir gün gene bir karşılama töreninden bir saat kadar önce boru trampet sesleri işittim.Camdan dışarı baktım, hiç kimse yoktu.Herhalde bana öyle geldi dedim.Ama bir anda şeytan dürttü.Odamdan çıktım ve odamın tam karşısındaki komutan yemek salonuna daldım.Camdan baktım.Merasim kıtası arka bahçede duruyordu.Benim emrimden sonra çocuklar bir saat benim göremeyeceğim bir yerde bekletiliyor ve on beş dakika önce, benim göreceğim yere, yani merasim mahalline getiriliyordu."
Adam, komşusunu kadıya şikâyet eder.Kadı, şikâyetin sebebini sorar.Davacı, “Efendim komşum çok doğru söylüyor” der.Kadı, “İyi ya kardeşim, herkes doğru söyleyeni arar.Sen neden doğru söyleyen komşundan yakınıyorsun?” diye sorar.Davacı, “Efendim çok doğru söylüyor, sözleri beni rahatsız ediyor” diye karşılık verir.“Pekâlâ” diyen kadı, çok doğru söyleyen davalıyı mahkemeye çağırır.Kadının bir gözünde ak vardır yani yarı kördür. İçeriye adım atar atmaz kadının gözünü gören davalı, “Esselamu aleyküm kör kadı” der.Kadı: “Vallahi ben doğru söyleyeni severim ama bu kadarı da fazla.” der.
Şiir Nerede Başlar? (25)
Kör Kadı Hikâyesi
Sap
çocuğun birine üç vermişim
babası kavgaya geldi devrisi gün
bizim oğlan daha türkçii doğru dürüst bilmiii
fransızcii nerden bilcek
fransızca da neymiş
büyüyüp de fransız olcak diil ya
sen u üçü beş yap en iyisi yeğenim.
Ferhan Şensoy
Gündeste, 1986
Ferhntoloji
...
Sokak da benim değil zaten akmıyor
Yazmakla bitmiyor bu yalan dünya
Şiirde kullandığım halk da bana bakmıyor
Böyle çok sade anlatıyorum semantik demeden
Her gün ölüyorum isim vermeden
...
Güneşin çekindiği uzun kışlardan sonra
Sadece heykelleri okşardı nankör bahar
Elimde köy peyniri şehrin bulvarlarında
Kambur yürüyüşümde kıpkırmızı anılar
Çamurunu kalbime sıçratan şubatlarda
Maraş Caddesi gibi göle bakardı sular
Okulun penceresi üşümüş çocuklarda
Bir bardak çay hatırına güzelleşirdi dağlar
Yaşamak için erken sanki uzun bir mola
Çok uzun saçlarında sarardıkça zamanlar
Kömür kokusu gibi sızlatırdı burnumu
Kendini bana satan o en güzel yalanlar
Onu sevmek gibiydi -güzel gelirdi bana
Buz gibi akşamları göğe savuran rüzgâr
Dizlerimin bağını çözerdi her satırda
Sevgilimin yüzünü ısıtmayan yazılar
Yeryüzüne indirdim ne varsa aşk aktında
El yapımı hüzünler paramparça uykular
Ey şimdi şiirlerde görebildiğim rüya!
Nasıl örtmüş üstünü nasıl unutkan yıllar!
Süleyman Unutmaz
Yalnızlıklardan
Süleyman'ın Kitabı
SALYANGOZUN İPEK İZİ
Benim yüküm ağır.
Göz kamaştıran izler bırakıyorum
yürüdükçe göğe.
Kabuğumu kendim ürettim.
Yürüyorum ağır ağır.
Korkunca büzülürüm kabuğuma.
Biliyorum o taşın altını,
yılan yuvası.
Ama yürüyorum bile bile.
Karada mıyım, sular içinde mi?
Varmak için yürümek, varmaktır.
Gökteyim, ben kabuksuz kaldım,
kabuk bensiz.
Ardımdaki izleri bir çocuk görüyor.
Seyhan Erözçelik
Göğ
Kara Yazılı Meşkler
