4 Şubat 2021 Perşembe

Ana gibi yâr olmaz - Yavru Bülbül - Fabl Şiir


 Bir yavru bülbül vardı,
Annesi ona yârdı.

Fakat bir gün bu yavru,
Gitti ormana doğru.

Dedi: "Bana dost gerek,
Dertlerimi bilecek.

Öyle bir sevgili ki
Annemden de ileri."

Böyle düştü yollara
Konarak daldan dala.

Bir ormana rastladı,
Herhâl "Zümrüt"tü adı.

Ağaçlar yemyeşildi,
Bülbülün yüzü güldü.

Bir baktı bir sürü dost,
Ormana sermişti post.

Önce bir kuşu gördü,
Kalbine ümit ördü.

Bu kuş bir güvercindi.
Bülbül cidden sevindi.

Dedi: "İşte annemi
Geçecek bir sevgili"

Ona dedi: "Ey güzel
Gümüş tüyleri tel tel.

Sen bana sevgili ol,
Benimle burada kal."

Güvercin dedi "Olmaz,
Bu dostluk sonuç bulmaz.

Sen kendine bul bir yâr,
Onu yüreğinle sar."

Yavru bülbül üzüldü,
Kanatları süzüldü.

Sonra bir başka yere
Uçtu, dostluk derdiyle.

Bir de baktı bir tavus,
Olmuştu birden sus pus.

Sanki dili tutuldu.
Dedi: "Kalbim dost buldu."

Ona doğru yürüdü,
Gönlünü aşk bürüdü.

"Ey kuşlar padişahı!"
Dedi, "Dinle bu âhı!

Senin gibi bir güzel,
Bana uzatmalı el.

Bana oluver bir yâr,
Sevginle kalbimi sar."

Tavus dedi: "Olmaz bu,
Bu sevgi, uçan buğu

Gibi kaybolur gider,
Bizleri rezil eder."

Bülbül yine üzüldü,
Beti benzi süzüldü.

Yine düştü yollara,
Gördü bir kuş, kapkara.

Bir kartaldı elbette,
Kızgın, öfkeli hem de.

Bülbül ona bakrak,
Özü ümit çakarak.

Dedi: "Ey kartal kardei,
Bana sen ol arkadaş."

Kartal öfkeyle ona,
Dedi: "Yâr olmam sana.

Senin bir yarin var ki,
Ondan üstün kiminki?"

Bülbül şaşırdı kaldı,
Bakışları bir baldı.

Kartal dedi: "Ey bülbül,
Anadır yâr, bunu bil!

Onun gibi yâr olmaz,
Onsuz kalp huzur bulmaz.

Var git annene sarıl,
Ne uzak düş, ne ayrıl!

Daim onunla dost ol,
Sevgi ve ümitle dol."

Bülbül bu dersten sonra,
Uçtu öz yuvasına.

Baktı annesi dalda,
Güçsüz mecalsiz halde.

Onun için uykusuz
Kalmış, aç ve susuz.

Gördü onu annesi,
Şen şakrak oldu sesi.

Birden dirildi sanki,
Bu nasıl bir canan ki?

Onu öptü okşadı,
Bulunmaz evlat tadı.

O da ona sarıldı,
Sanki kalbi yarıldı.

İçine bitmez sevgi
Aktı, çağlayan gibi.

Çağlayanın sesinde,
Kalbinin nefesinde,

Bir öğüt vardı solmaz:
"Ana gibi yâr olmaz."


Mehmet Erdoğan

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder