Bir zamanlar bir kurt varmış,
Fakat işi hep zararmış.
Çevresine hep zulmeder,
Arkasına bakmaz gider.
Böyle sürmüş bu epeyce,
Zulüm etmiş gündüz gece.
Bir kurdun yavruları,
Büyümüş sarmış dağları.
Onlar da eşkıya olmuş,
Ormana bir bela olmuş.
Ancak işin tuhaf yanı,
Bir gün bir hasat zamanı,
İnmişlerden dağdan ormana;
Haber salmışlar dört yana.
Demişler: "Gelsinler hayvanlar,
Ormanda bir toplantı var."
Tabii anne kurt da gelmiş,
Toplantı epey güzelmiş.
Bir ara yavru kurtların
Biri demiş: "Bu yurtların
Hepsi de bizimdir bilin,
Buradan çekilin gidin."
Anne kurt çıkmış ortaya:
"Ben de mi çıkayım yola?"
"Evet" demişler yavrular,
"Bize bile orman pek dar."
Anne kurt demiş: "Olur mu,
Anneler hiç kovulur mu?"
"Elbet olur!" demiş hepsi,
"Hem ne öyle, ne annesi?
Duygu filan sömürmeden
Çık git şuradan hemen!"
Anne giderken birisi,
Hayvanların en irisi;
Fil olmalı herhalde o,
Demiş: "Kurt kardeş ne o?
Yoksa bir şey mi bekledin,
Zulmü zulüme ekledin.
Şimdi işte hasat vakti,
Topla şu ürünü haydi.
Şunu çok iyi bilesin,
Sen ektiğini biçersin,
Kader şudur budur seçmez,
Arpa eken buğday biçmez."
Mehmet Erdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder