...
Birkaç mil sonra tepelerin yakınına vardım; ancak bulunduğum yerden onları göremiyordum.Kaybolmadım, çünkü yol kenarındaki altın renkli filizlerin kılavuz kaptanlar gibi bana altın pencereye giden yolu gösterdiklerinden kuşkum yoktu.Onları takip ederek birilerinin ancak uyurgezer, günün telaşına rağmen uyanmamış tembel davarlarıyla geçebileceği, üzerinde ot bitmiş yolların bulunduğu tenha ve uyuşuk bir yere vardım.Otlamamışlardı, zira efsunlular asla yemek yemez.En azından gelmiş geçmiş en bilge filozof olan Don Kişot böyle der.
...
Her gece perdeler kapandığında karanlıkla beraber, gerçek de çöker.Dağda ışık oyunları artık olmaz.Marianna'nın ve başka pek çoğunun yüzü, gerçek bir hikayedeki gibi beni büyülerken verandamda bir ileri bir geri yürürüm.
Herman Melville
Veranda
Toplu Öyküler
Everest Yayınları
Türkçesi: Burcu Erdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder