Music by Franz Schubert. Poem by Johann Wolfgang von Goethe (see below for translation).Created by Oxford Lieder: www.oxfordlieder.co.uk
Taken from the album 'Schubert Year by Year'
Daniel Norman - TenorSholto Kynoch - Piano
Jeremy Hamway-Bidgood - Director & designer
GÜRGEN KRALI
Kim bu süvari, gece yarısı fırtınada giden?
Bir Baba ve çocuğu, atın üstünde binen
Oğlanı kollarıyla emince sarmış
Sımsıkı ve sımsıcak tutmuş, sormuş;
Oğul, neden korku içinde suratını gizlersin?
Sen Baba, Gürgen Kralı'nı görmez misin?
Gürgen Kralı’nı, tacı ve şanıyla?
Oğlum, o sadece bir sis kuşağı.
Gel Çoçuk, gel, benimle gel!
Güzel oyunlar oynarım seninle, gel;
Sahilde kimi rengarenk çiçekler var,
Annemin kimi altın sarısı elbisesi var.
Baba, babacığım! Duymaz mısın,
Bana Gürgen Kralı neler söylüyor?
Sakin ol, uslu kal, aman evladım;
Kuru yapraklarda yeller fışıldıyor
‘Benimle, Şeker Oğlan, sen gelmek ister misin?
Kızlarım seni beklesinler, birbirinden güzeller;
Kızlarım gecelerin Reihn’ini sürerler,
Ve seni sallar, okşar, şarkılarıyla ser severler.
Baba, Babacığım! Görmez misin orada
Gürgen Kralı’nın kızlarını karanlıkta?
Oğul, Oğlum, tabii ki görüyorum,
Çorak çayırlar bayağı sol ışıldıyor.
‘Seni seviyorum, endamın beni deli ediyor;
Gönüllü vermezsen, zorla alırım! ’ diyor
Baba, Babacığım! Şimdi bana dokunuyor!
Gürgen Kralı bana acı veriyor!
Babanın hali perişan, aha nal toplayacak,
Kucağında çocuk, inim inim inliyor ancak,
İşte vardı, ulaştı son kıvraklığıyla, sefil;
Kuçağında çoçuk, ölmüş, zavallı rezil.
Johann Wolfgang von Goethe
Not: Gürgen Kralı bir Babanın geceleyin atla seyrini anlatır. Çocuğunun yüksek ateşi vardır, ve kabuslarında ‚Gürgen Kralı’nın endamını görür, ondan babasına sığınırcasına endişelenir. Baba oğluna teselli vermeye çalışır ve onun hayallerini gerçeklere benzetmeye uğraşır, misalen sis, yaprakların hışırtısı, ağaçların pırıltısı… gibi. Lakin çocuk gitgide huzursuzlaşır, ateşinden fantezilerindeki mahluklardan iyice korkar. Bu kuşkulu suretler – ‘Gürgen Kralı ve Kızları’ - çocuğun bakış açısından şekillendirilir ve dolayısıyla hakikiymişcesine gözetlendirilir. Neticesinde oğlan bir çığlıkla tamamen çaresizliğini belirtmeye çalışır.Baba tümüyle çilelenir ve nal toplarcasına atı tepikler, yurduna varmaya can atar. Sonunda anlar ki, çocuğu çoktan ölmüştür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder