Kitabe-i Seng-i Mezar - Erkan Can & Güven Kıraç - Yazık Oldu Süleyman Efendi'ye

Kitabe-i Seng-i Mezar - Orhan Veli Kanık

Erkan Can & Güven Kıraç

KİTABE-İ SENG-İ MEZAR

I

Hiçbir şeyden çekmedi dünyada

Nasırdan çektiği kadar;

Hattâ çirkin yaratıldığından bile

O kadar müteessir değildi;

Kundurası vurmadığı zamanlarda

Anmazdı ama Allah'ın adını,

Günahkâr da sayılmazdı.

Yazık oldu Süleyman Efendi'ye

Ankara, Nisan 1938

(İnsan, 1.10.1938)

II

Mesele falan değildi öyle,

To be or not to be kendisi için;

Bir akşam uyudu;

Uyanmayıverdi.

Aldılar, götürdüler.

Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.

Duyarlarsa öldüğünü alacaklılar

Haklarını helal ederler elbet.

Alacağına gelince...

Alacağı yoktu zaten rahmetlinin.

Ocak 1940

(Varlık, 15.3.1940)

III

Tüfeğini depoya koydular,

Esvabını başkasına verdiler.

Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,

Ne matarasında dudaklarının izi;

Öyle bir rûzigâr ki,

Kendi gitti,

İsmi bile kalmadı yadigâr.

Yalnız şu beyit kaldı,

Kahve ocağında, el yazısıyla:

"Ölüm Allah'ın emri,

Ayrılık olmasaydı."

Eylül 1941

(İnsan, 1.8.1943)

Orhan Veli Kanık

( 1914 - 1950 )

Alpay - Pazar Akşamları / Orhan Veli Kanık

Alpay - Pazar Akşamları

Şiir: Orhan Veli Kanık

Şimdi kılıksızım, fakat

borçlarımı ödedikten sonra

ihtimal bir kat da yeni esvabım olacak

ve ihtimal sen

yine beni sevmeyeceksin

bununla beraber pazar akşamları

sizin mahalleden geçerken,

süslenmiş olarak,

zannediyor musun ki ben de sana

şimdiki kadar kıymet vereceğim?

 

Fotoğraf - Melih Cevdet Anday

 

Fotoğraf - Melih Cevdet Anday

Soldan Sağa: Orhan Veli, Şinasi Baray, Oktay Rifat, Melih Cevdet Anday

kitabe-i seng-i mezar, orhan veli kanık

KİTABE-İ SENG-İ MEZAR 

I 

Hiçbir şeyden çekmedi dünyada 

Nasırdan çektiği kadar; 

Hattâ çirkin yaratıldığından bile 

O kadar müteessir değildi; 

Kundurası vurmadığı zamanlarda 

Anmazdı ama Allah'ın adını, 

Günahkâr da sayılmazdı. 

Yazık oldu Süleyman Efendi'ye 

Ankara, Nisan 1938 

(İnsan, 1.10.1938) 

II 

Mesele falan değildi öyle, 

To be or not to be kendisi için; 

Bir akşam uyudu; 

Uyanmayıverdi. 

Aldılar, götürdüler. 

Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü. 

Duyarlarsa öldüğünü alacaklılar 

Haklarını helal ederler elbet. 

Alacağına gelince... 

Alacağı yoktu zaten rahmetlinin. 

Ocak 1940 

(Varlık, 15.3.1940) 

III 

Tüfeğini depoya koydular, 

Esvabını başkasına verdiler. 

Artık ne torbasında ekmek kırıntısı, 

Ne matarasında dudaklarının izi; 

Öyle bir rûzigâr ki, 

Kendi gitti, 

İsmi bile kalmadı yadigâr. 

Yalnız şu beyit kaldı, 

Kahve ocağında, el yazısıyla: 

"Ölüm Allah'ın emri, 

Ayrılık olmasaydı." 

Eylül 1941 

(İnsan, 1.8.1943) 

Orhan Veli Kanık

( 1914 - 1950 )