Bin Mahzuni - Ali Asker Barut

BİN MAHZUNİ

                               Yücel Kayıran'a

"Halk değişmedi" Yücel

Yine fakir yine yoksul

Tek göz damın altında

Gök bile küs kendisine

"Halk değişmedi" Yücel

Köşelerde susuyor, utanıyor

Ekmek evde hâlâ en yüce

Öpüp koyuyor alnına

Yukarda Allah incinmesin diye

"Halk değişmedi" Yücel

Dünya nasıl gidiyor zorumuza

Sana yemin ederim

O büyük çilelerimiz

Ve kutsal kitabımız adına

İçimizdeki çığlığı çağırmaya

Bir Mahzuni değil

Bin Mahzuni gelir gider.

Ali Asker Barut

Akatalpa Dergisi, Ocak 2024

çalgın, yücel kayıran

arzulanan gözün bakışında

cereyanda kalmak

imrenerek bakanın nasibi

beni izleyenler için alaydı

açık kalmış ruhun kapısından

çıkıp dolaşırdım öyle dargın

çalındım başka bir göze doğru

içimden sökülen bana salaydı

ama inmeli, ama kötürüm, ama deli

ben kendime öyle dargın dururken

bakırı çalığından koruyan kalaydı

kimse düşünmezdi pasıma yenildiğimi

sanıp eğlenerek yılışan gözler

suyun dibinde nefes alaydı

uyurdu kabın içinde büyürdü boşluk

dökülürken ben zeminde açılan delikte

kaybola kaybola içime yurt olan gayb'a

hangimiz algın diye daha sormadan

kap beni arardı

ama inmeli, ama kötürüm, ama deli

dönerdim böyle bakımsız ve hırpani

dönerdim, eve döndüğüm yer sonunda

cereyanda kaldığım yer olaydı

nasibim ıslık sesleriyle salgın

ardıma bakmazdım kap nerede diye

benden kopan bana mahsus olaydı

Yücel Kayıran

Çalgın