iz, elif sofya

Kaçıyor elimden ucu ırmakların
Akan sulardan, ışıklardan parlayan
Toprağı dinle
Sonra unut duyduklarını
Sonra kırılsın ses orada

Hayvanların ayak sesleri dağılıyor
Kesif kaplan kokusuyla doluyor orman
Ucu kaçıyor ırmakların
Ben yüzümü bu korkuya çevirdim
Alnıma toprağın eşyası yazıldı
Gece ismimi sahiplense
Fısıldasaydı ölü dillerin hayvanları
Kurtulurdum gölgesinden zamanın
Erimezdi içimdeki tuz dağı

Kapan yaraları hâlâ açık bileklerimde
Mağara duvarlarına iz bıraktım
Bundan böyle
Uzağa düşen taşlar
Sesini saklasın içinde.

Elif Sofya
İz
Ters Düşünce

tartı, elif sofya

Kızıl bir çam diye düşünün beni
Açılmış gitmiş gibi rengi diye düşünün
Düzende yerimi aldım, hizaya geçtim
Sıradan bir sıradaydım zıplayamazdım
Dil erirken ağızda
Söz gecikir gecikmez ölecektim
Uğuldayın dedim yerimi belli edin
Hiç şakası yok bendeki yokluğun
Kaç vakit bilinmez
Zaten vakit bilinmez
Kanı dondurmanın lüzumu bundan

Kör bir göze dönüştüm
İki yarım aya sığındım
Bir suya eğildim rengim bulandı
Su sağlam kaldı ben kırıldım

Bir ateş seçtim ve geçtim yanmaya
Eridim gözlerim aktı
Gözlerim siyahtı
Kalbim terazide bir tüyle
tartılmak için alındı

Elif Sofya
Tartı
Dik Âlâ

o zamandan beri, elif sofya

Seni eski bir ağacın

gölgesinden almışlar.

Küflerin, mantarların

tortusuymuş zaman.

Suyu bitmiş deniz yatağına yatırmışlar.

Alnın üç bölgeye ayrılmış.

Kıtmir gelip gözlerini yalamış,

Gözlerin öylece açık.

Sarı kumlar, kurumuş denizatları

Sararken gövdeni,

Kadınlar seslerini yanına bırakmış.

Sessizlik o zamandan beri bahtiyar.

Elif Sofya

Ters Düşünce

yılan, elif sofya

Ben yılanım, yoldan uzun karanlıkla yarışan

Daha doğmadan ve olmadan

Suların gebeliğini bekleyen bebek

Beni emzirdi parmaklarıyla

Adımla ıslandı saçları

Yumuşadı korkusuyla yontulan taş

Yerin de göğün de acelesi benden

Bir bulut uzunluğuna sızarak sindim

Açtım derimi aktım aranızdan

Bunun için saçlarınız

Sırılsıklam

Elif Sofya

Ters Düşünce

tatar çölü, elif sofya

Denizleri saran ikindide

Bulutlar kendini yere bırakmıştı

Uzun uzun beklerdik

Konuşur muyduk, hatırla.

Bulduğumuz uçurumu dolduran zaman

Titreyip geçen sıtmayı hatırla

Her yer kendince renklerdendi

Gülüşümüz tozları kaldırırdı

Işıkta uçuşan tozlardı

Günleri öpen, örten, koruyan

Uzakları uzakta bilirdik

Ve bilirdik,

Yola çıkmak gerek

Yolu bitirmek.

Ne söylemek yetti, ne istemek

Tatar Çölü'nde ikindide

Bir kaplumbağa kabuğunu ateşe verdi.

Elif Sofya

Ters Düşünce

hayvanlar üzerine, elif sofya

"Kuşlar, beraberce Afrika'ya uçtuklarında, dans ederler.Bizimkilerden daha ince ve daha dolu dolu ritimleri kanat çırpışlarından gelir.Yerde tepinmez, ama havaya vururlar; hava, onlara karşı iyi niyetlidir.Topraksa bizden nefret eder." 

                                                                        Hayvanlar Üzerine, Elias Canetti

.../ Kendi kesiklerini kendisi diken 

Bütün yaraların yaması olmaya razı 

Benden ölüm geçti 

Ki geçerdi her zaman /...

atlar, elif sofya

Gümüş gözlerinden alıyoruz atların

Isırınca pembeleşen gözlerinden

Bu acıyla büyüyor gözlerindeki bebek

Dik durabiliyoruz

Yukarıya doğru boynumuzun açısı

Durum kıyısı belirsiz su

Su içinde korkutucu

İşaret fişekleriyiz yeryüzünün

Gizliliğimiz yanıltıcı

Benzersiz benzemezliğimize güveniyoruz

Parmak izlerimizden tanıyoruz birbirimizi

Susuyoruz sesimiz sıkıcı

Tam orada durduğumuz ara yerde

Atlar geliyor öfkelerini büyüterek derilerinde

Atlar geliyor

gözleri enselerimizde

Ayaklarımızda hızlanıyor yarım yamalak adımlar

Soğuk su derine batıyor

Birbirini biliyor bıçakları avcıların

Artık bizim de gözlerimiz

körlüğümüzden azade

            Elif Sofya

Atlar

Dik ÂLâ

dik âlâ, elif sofya

...

Beni sorma

Ben bildiğin gibiyim

Bilmediğim bir çengelde

hâlâ asılı kaburgalarım

Elif Sofya

Bulutların Geliş Hızı Üzerine

Dik Âlâ

körleşme, elif sofya

Şimdi burada siyah

Şimdi burada kör oldum

Bir hayat sesi buldum çabucak

Sonra suya ve suça batmış ıslıkları duyacaktım.

Sırtını bırakmış gölgeye

Görünmeyen bir meyveye hunharca

Omurgası orada kuruyup dökülecek dediler

Mutantan bir yürüyüş aradım

Bir gidiş geliş haritası

ve esnek acılar aradım

Aklımı çeldim, çelmeledim

Burası uzun zaman önceydi

Süresini sürmeyen vakitler gibi

Tekrarlanıyordu körleşme

Zaman mekândan ayrılıyordu gizlice

Sesimin içi söyledi

Öl şimdi

Öl şimdi

Sadece ölürken öğreneceksin ölmeyi.

  

Elif Sofya

                                                                Körleşme

                                                               Düzensiz

ağız tadı, elif sofya

Bana birkaç hayvan geldi güneyden
Birkaç ağaç çığlığı
Kapanması zor yaralar geldi
Üstümde derin çizgili bir üst deri
ve su pireleri yaşıyordu
Sularınıza ırmak olmak
gelmiyordu içimden

Kalkıp geçtim geçmişteki mevsimlerden
Bir beden diğerine titreyişle değerken
Tek ve uzun bir cümle ile bırakıldım
Yüzünüze çarpan budur
Budur saçlarınızda dolaşan
Gözünüze batan diken
Yaranızı yırtan budur

İri, iyi sesleri unutup
O boşluğa sözcükler doldurdunuz
Bunun için ağzınızda
Ateşten geçirilmiş ölülerin tadı var

Elif Sofya
Ağız Tadı
Dik Âlâ