iz, elif sofya

Kaçıyor elimden ucu ırmakların
Akan sulardan, ışıklardan parlayan
Toprağı dinle
Sonra unut duyduklarını
Sonra kırılsın ses orada

Hayvanların ayak sesleri dağılıyor
Kesif kaplan kokusuyla doluyor orman
Ucu kaçıyor ırmakların
Ben yüzümü bu korkuya çevirdim
Alnıma toprağın eşyası yazıldı
Gece ismimi sahiplense
Fısıldasaydı ölü dillerin hayvanları
Kurtulurdum gölgesinden zamanın
Erimezdi içimdeki tuz dağı

Kapan yaraları hâlâ açık bileklerimde
Mağara duvarlarına iz bıraktım
Bundan böyle
Uzağa düşen taşlar
Sesini saklasın içinde.

Elif Sofya
İz
Ters Düşünce

o zamandan beri, elif sofya

Seni eski bir ağacın

gölgesinden almışlar.

Küflerin, mantarların

tortusuymuş zaman.

Suyu bitmiş deniz yatağına yatırmışlar.

Alnın üç bölgeye ayrılmış.

Kıtmir gelip gözlerini yalamış,

Gözlerin öylece açık.

Sarı kumlar, kurumuş denizatları

Sararken gövdeni,

Kadınlar seslerini yanına bırakmış.

Sessizlik o zamandan beri bahtiyar.

Elif Sofya

Ters Düşünce

yılan, elif sofya

Ben yılanım, yoldan uzun karanlıkla yarışan

Daha doğmadan ve olmadan

Suların gebeliğini bekleyen bebek

Beni emzirdi parmaklarıyla

Adımla ıslandı saçları

Yumuşadı korkusuyla yontulan taş

Yerin de göğün de acelesi benden

Bir bulut uzunluğuna sızarak sindim

Açtım derimi aktım aranızdan

Bunun için saçlarınız

Sırılsıklam

Elif Sofya

Ters Düşünce

tatar çölü, elif sofya

Denizleri saran ikindide

Bulutlar kendini yere bırakmıştı

Uzun uzun beklerdik

Konuşur muyduk, hatırla.

Bulduğumuz uçurumu dolduran zaman

Titreyip geçen sıtmayı hatırla

Her yer kendince renklerdendi

Gülüşümüz tozları kaldırırdı

Işıkta uçuşan tozlardı

Günleri öpen, örten, koruyan

Uzakları uzakta bilirdik

Ve bilirdik,

Yola çıkmak gerek

Yolu bitirmek.

Ne söylemek yetti, ne istemek

Tatar Çölü'nde ikindide

Bir kaplumbağa kabuğunu ateşe verdi.

Elif Sofya

Ters Düşünce