Denizleri saran ikindide
Bulutlar kendini yere bırakmıştı
Uzun uzun beklerdik
Konuşur muyduk, hatırla.
Bulduğumuz uçurumu dolduran zaman
Titreyip geçen sıtmayı hatırla
Her yer kendince renklerdendi
Gülüşümüz tozları kaldırırdı
Işıkta uçuşan tozlardı
Günleri öpen, örten, koruyan
Uzakları uzakta bilirdik
Ve bilirdik,
Yola çıkmak gerek
Yolu bitirmek.
Ne söylemek yetti, ne istemek
Tatar Çölü'nde ikindide
Bir kaplumbağa kabuğunu ateşe verdi.
Elif Sofya
Ters Düşünce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder