tartı, elif sofya

Kızıl bir çam diye düşünün beni
Açılmış gitmiş gibi rengi diye düşünün
Düzende yerimi aldım, hizaya geçtim
Sıradan bir sıradaydım zıplayamazdım
Dil erirken ağızda
Söz gecikir gecikmez ölecektim
Uğuldayın dedim yerimi belli edin
Hiç şakası yok bendeki yokluğun
Kaç vakit bilinmez
Zaten vakit bilinmez
Kanı dondurmanın lüzumu bundan

Kör bir göze dönüştüm
İki yarım aya sığındım
Bir suya eğildim rengim bulandı
Su sağlam kaldı ben kırıldım

Bir ateş seçtim ve geçtim yanmaya
Eridim gözlerim aktı
Gözlerim siyahtı
Kalbim terazide bir tüyle
tartılmak için alındı

Elif Sofya
Tartı
Dik Âlâ

atlar, elif sofya

Gümüş gözlerinden alıyoruz atların

Isırınca pembeleşen gözlerinden

Bu acıyla büyüyor gözlerindeki bebek

Dik durabiliyoruz

Yukarıya doğru boynumuzun açısı

Durum kıyısı belirsiz su

Su içinde korkutucu

İşaret fişekleriyiz yeryüzünün

Gizliliğimiz yanıltıcı

Benzersiz benzemezliğimize güveniyoruz

Parmak izlerimizden tanıyoruz birbirimizi

Susuyoruz sesimiz sıkıcı

Tam orada durduğumuz ara yerde

Atlar geliyor öfkelerini büyüterek derilerinde

Atlar geliyor

gözleri enselerimizde

Ayaklarımızda hızlanıyor yarım yamalak adımlar

Soğuk su derine batıyor

Birbirini biliyor bıçakları avcıların

Artık bizim de gözlerimiz

körlüğümüzden azade

            Elif Sofya

Atlar

Dik ÂLâ

dik âlâ, elif sofya

...

Beni sorma

Ben bildiğin gibiyim

Bilmediğim bir çengelde

hâlâ asılı kaburgalarım

Elif Sofya

Bulutların Geliş Hızı Üzerine

Dik Âlâ

ağız tadı, elif sofya

Bana birkaç hayvan geldi güneyden
Birkaç ağaç çığlığı
Kapanması zor yaralar geldi
Üstümde derin çizgili bir üst deri
ve su pireleri yaşıyordu
Sularınıza ırmak olmak
gelmiyordu içimden

Kalkıp geçtim geçmişteki mevsimlerden
Bir beden diğerine titreyişle değerken
Tek ve uzun bir cümle ile bırakıldım
Yüzünüze çarpan budur
Budur saçlarınızda dolaşan
Gözünüze batan diken
Yaranızı yırtan budur

İri, iyi sesleri unutup
O boşluğa sözcükler doldurdunuz
Bunun için ağzınızda
Ateşten geçirilmiş ölülerin tadı var

Elif Sofya
Ağız Tadı
Dik Âlâ