Pola X (1999) & Pierre ya da Belirsizlikler - Leos Carax & Herman Melville

Pola X (1999) & Pierre ya da Belirsizlikler 

Leos Carax & Herman Melville

Coşkun Aral - Pakistan

 Fotoğraf: Coşkun Aral

Kara Karınlı Kumkuşu

 Kara Karınlı Kumkuşu

Via: @matvor - Gökçe Coşkun

Westworld & Rick and Morty

Westworld & Rick and Morty

Pierre ya da Belirsizlikler - Herman Melville

...

Lucy, Pierre'in babasının eski ve çok sevdiği bir arkadaşının kızıydı.Ancak babası ölmüştü ve tek çocuk olan Lucy annesiyle kentte güzel bir evde oturuyordu.Kentte oturmasına karşın Lucy'nin kalbi yılda iki kez kırların özlemiyle çarpardı.Kenti, kentin boş, katı, resmi yaşamını hiç sevmezdi.Bir liman kentinde, tuğla ve harç yığınları ortasında doğmasına karşın, gönlünün pişmemiş topraklarda, denizden uzak çayırlarda olması, gariptir ama onun doğal melekliğini en güzel anlatan yönüydü.İşte tatlı ketenkuşu da böyledir; deniz kıyısında, bir hanımın odasındaki tel kafeste doğduğu ve başka yerlerde hayat nasıldır hiç bilmediği halde, bahar gelince belirsiz bir sabırsızlığa kapılır, çırpınır durur; delidolu bir özlemle yemekten içmekten kesilir.Ortada yaşamın ona deneyimle öğrettiği hiçbir şey yokken gene de bilir; denizden uzak yerlere göç mevsiminin geldiği içine doğmuştur.Lucy'nin yeşile duyduğu ilk özlem de böyleydi.Her bahar, yüreği şiddetli çarpıntılarla sarsılır; her bahar, bu tatlı ketenkuşu kız kırlara göçerdi.Ah, dua edelim de, çok sonraları hayatın bir yük haline geldiği günlerde, ruhunu derinden sarsan o tarifsiz çarpıntılar da, ona bu acılı dünyadan gökyüzüne yapacağı son göçü haber verebilsin.

...

Tüm geceyi lamba ışığında uyanık geçiren kişi için dünyanın en hüzünlü saati, gece ile gündüz arasındaki kurşun renkli o uzun saattir.Yorgun lamba da insan da, solgun ışıkta hastalıklı bir görünüş kazanır; şafaktan bir mutluluk beklemeyen insan, şafağın bir tek göz tırmalayan bulutlarını görür, yalnızlık ve acı içinde sürüp giden gecesini sona erdirmek üzere olan aleni günü neredeyse lanetle karşılar.

...

Kadına, kocasına ya da onların çocukları olan genç kızlara bir şey sormamıştım daha o eve niçin getirildiğimi ya da ne kadar kalacağımı.Oradaydım işte; tıpkı kendimi dünyada bulduğum gibi, oradaydım.Niçin dünyaya getirildiğim sorusu, benim için niçin o eve getirildiğim sorusundan daha garip değildi.

...

Pierre ne ufak bir umut besliyor ne de hayale kapılıyordu.Tüm gençler gibi onun da romanlardan öğrendiği dersler vardı.Kendi yaşındaki birçok kişiden daha fazla roman okumuştu.Ancak romanlar hayatın sonsuza kadar hiçbir sisteme bağlanamayacak öğelerini sahte ve ters bir gayretle bir sisteme bağlıyor, küstah, beceriksiz müdahalelerle hayatın karmaşık ağının ipekten ince ipliklerini çözüp açmaya çalışıyordu; bu gibi şeylerin tümü Pierre'i etkileme gücünü yitirmişti artık.Romanların çaresiz zavallılığını iyice anlamıştı; kendi yaşamındaki bir tek çarpıcı gerçek, romanlardaki tüm kurmaca yalanları, sırtlarına iğne batırılmış böcekler gibi, oldukları yere çivilemişti.

...

"Senin soylu yüreğinin birçok odası var, Pierre; görüyorum ki, senimn gönlünün zenginliği bir tek zavallı İsabel ile sınırlı değil, kardeşim.Sen biz insanların, karamsar anlarımızda bazen varlığından kuşku duyduğumuz melek yönlerinin gözle görülen bir timsalisin.Senin davranışlarının kutsal kitabı, çok uzaklara erişiyor, kardeşim.Bütün insanlar senin gibi olsaydı insanlık yok olur, yerini bir melek ırkına bırakırdı."

...

- Tanrı aşkına, sorun nedir, Bay Glendinning?
- Dünya, ahiret, hepsi sorun!Çalışma odanıza çıkabilir miyiz?

...

"Buradan geçip kederler kentine gireceksin,
Buradan geçip sonu gelmez acılara dalacaksın,
Buradan geçip ebediyen yitmiş insanlara katılacaksın.
...
Tüm umutları terk edin, ey bu kapıdan girenler!"

Dante - Cehennem

...

"Dünya çığrından çıkmış.

Ah, kör talih!Onu düzene sokmak için,

Ne yazık ki ben doğmuşum."

Shakespeare - Hamlet

...

Derinleri görebilenlere tanınan bir ayrıcalık da, onların bazen aynı anda (ama hiçbir zaman aynı açıklıkta değil) bu derinliklere karşı düşen yükseklikleri de görebilmeleridir.Ancak yarı yoldayken, uçurumdaki kayalar yukarıdaki gökkubbesini kapayıp gizlediğinden, kişi yalnızca aşağılarda karanlıkla içinde bir uçurumun bulunduğunu sanır.

...

Ah! İnsanın bir kahraman gibi düşünmesi kolaydı; ama kahramanca davranmak çoğu insan için güçtü.

...

Teker teker aldığım bu dört kararın bir araya geldiklerinde birbirini yok edeceklerini görmemek budalalıktır; sözcüklere sığmayan bu budalalık, Pierre, alnına vurulmuş bir damga gibi senin anlaşılmaz, kaçığın biri olduğunu gösteriyor.

...

Ama biz burada Pierre'in düşüncelerine bir perde çekeceğiz.İnsan ruhundaki bazı savaşımlar betimlenemez, bazı acılar anlatılamaz.Bırakalım olayların belirsiz akışı, kendi belirsizliklerini açıklasın.

...

Girdaba yakalanan bir kimse azgın sularda dönüp durmaktan kurtulamaz.Birbirlerine iyice değecek biçimde sıralanmış upuzun bir dizi bilardo topuna bir uçtan vurun, tüm öteki toplar yerlerinden kımıldamazken, en sondaki ileri fırlayacaktır; oysa ona dokunan olmamıştır.İşte bunun gibi kader de, uzayıp giden insan kuşakları ya da düşünce akımları içinden geçip gelerek, darbeyi o sırada hayatta bulunan kişiye indirir.Bu kişi uyuşukluk içinde, yediği darbenin etkisini kabullenmez, çünkü darbeyi hissetmemiştir ve gerçekten de ortada ona vurulmuş bir darbe yoktur.Ancak o gün Pierre, Kader ile Özgür İrade kendi aralarında Pierre'in geleceği konusunu tartışıyorlardı ve tartışmada üstün çıkan Kader oldu.

...

"Bu kar beyazı giysiler içinde, bu solgun yüzle, gerçekten bir törene hazırlanmış gibisin, ama sevgi dolu kalbinin özlediği törene değil: Güzeller güzeli bir kurbansın sen!" dedi.

"Pierre!"

"Zorba yöneticiler son zalimliklerini, düşmanlarını birbirine kırdırarak gösterirler."

...

Her şeye kadir olan Tanrı, insanoğlunun oynadığı son oyunda son perdenin ölüm olmasını buyurmuştur; kaba güldürü ya da komedi olarak başlasa bile, hep trajedi olarak sona erer bu oyun; perde mutlaka bir cesedin üstüne kapanır.

...

Yüce Tanrım!Şişko adamların derileri neden ince oluyor da, başkalarının üzüntüleriyle duygulanıp acı çekiyorlar.İnce derili, ince bir adam böyle acı çekmez, çünkü onun içinde ince derisinin kaplayacağı kadar cevher yoktur.Evet, evet, evet; bütün karın ağrısı kolikler arasında en çok, melankolikten korkarım ben; dünyanın en kelek kolikleri melankolklerdir!İşte bir kelime oyunu sana!Ağzımdan pat diye çıkıverdi.

...

Belli bir karakterdeki insanları, özellikle daha önce derin duygularla sarsılmış durumdayken, hamal ve arabacı gibi kimselerin kaba ve küstahça alayları kadar çileden çıkaran ve özdenetimlerini birden yok eden başka hiçbir şey yoktur.Çoğu kentlerdeki en büyük kötülüklere bulaşmış ayaktakımından bu kimseler, meslekleri gereği en aşırı ahlaksızlık yuvalarını avuçlarının içi gibi bildiklerinden, en koyu sefalet ortamında suç ticareti yapar, her şeyden çıkar sağlamaya çalışırlar.Gündüzleri boş arabalarının sürücü yerinde tembel tembel güneşlenip uyuklar; geceleri karanlık bastığında kedi gibi uyanık, kedi gibi keskin gözlü olurlar.Sinsi hırsızların, ahlak yoksunlarının, zevk sefa düşkünlüklerinin sokakları en çok arşınladığı gece yarılarında ortada dolaştıkları, çoğu zaman en iğrenç ahlaksızlık yuvalarında muhabbet tellallığı yaptıkları için, karanlıkta karşılaştıkları her müşterinin ya savurgan bir hovarda, ya da sahtekar bir serseri çıkacağını düşünerek, onlara karşı eşit biçimde hem ilgili, hem kuşkulu davranırlar.Mitolojideki kayıkçı Kharon gibi insanları kokuşmuşluk ve ölüm diyarına taşıyan bu iblisler ordusu, doğal olarak son derece gerçekçi bir Kalvinci insan anlayışını benimser ve aslında tüm insanların en iğrenç kaba şakaları ve alayları hak ettiklerine inanırlar.Bu uyuz köpekler, ancak güzel elbiseler ve para dolu cepler karşısında insan gibi davranırlar.Müşterinin kılığı kıyafeti yerinde değilse, ya da, (önemsiz ve dolaylı biçimde bile olsa) yoksulluğunu gösteren herhangi başka bir belirti taşıyorsa (çünkü bu itler para konularında en yanılmaz sarraflardırlar) o zaman ondan gelecek en ufak bir sabırsızlık işaretine, terslik ya da azara karşı gösterdikleri tepki, hemen hemen her zaman, insanı çileden çıkaran küçümseyici bir tavır olacaktır.

...

"Ey Glendinning Stanly, Pierre senin onu reddederken gösterdiğinden daha büyük bir nefretle reddediyor seni.Yemin ederim, şimdi elimde bir bıçak olsa, şuracıkta derini deler, içindeki tüm Glendinning kanını akıtır, geriye kalan aşağılık kısmını yeniden dikerdim.Tüm insanlığın yüzkarası alçağın birisin sen!"

...

Çekiciliği hüzün kadar kaygan bir şey yoktur; ilkin yapacak ilginç bir şey bulunmadığı için hüzünleniriz; hüzünlü olmaya devam ederiz, çünkü sonunda uzanacak rahat bir divan bulmuşuzdur.İşte bunun gibi anlaşılan ben de, kahramanımın geçmişinde kalmış, gürültüsüz patırtısız küçük bir olaya sıra gelince, tıpkı Hudson Irmağı'nın her zaman hırçın akan derin sularının Tappan Zee'ye varınca yayılıp sığlaşması gibi, bu aşamada ben de, yavaşlayarak divana yayılıyor, hüzünlenip duygusallaşıyorum.

...

Pierre, kendisinden servetçe ya da akılca aşağı kimselerin tüm ufak tefek kusurlarına neşesi kaçmadan göz yummasını sağlayan gerçek bir cömertliğe sahipti.

...

Zevk sahibi yetişkin insanlar, doğa manzaralarındaki güzelliği görebildikleri gibi, toplumsal yaşamın burada pekala yoksulluk manzaraları adını verebileceğimiz görüntülerini de canlı biçimde algılayabiliyorlar.Bu kimseler için, Gainsborough'nun resmindeki bir kulübenin çökük damını örten sazlar, güzellik bakımından, bir dilencinin zamanın darmadağın ettiği, yoksulluğunun seyrelttiği perçemlerinden daha çarpıcı değildir..Dilencinin yoksulluk manzarası, sevk sahibi insancıl kimseler ile İyimser ekolden tonton filozofların misafir odasını andıran zihinlerini süsleyen, zarif bir biçimde verniklenmiş, çerçevelenmiş, o iç ferahlatıcı tüm küçük resimlere ayrı bir çeşni katmaktadır, o kadar.Genel insanlık tablosuna güzel birtakım yoksulluk görüntüleri de katma amacının dışında, yeryüzünde sefalet diye bir şeyin varlığını kabul etmezler bu kimseler.Hadi bakalım!Tanrı bankaya para yatırmış beylerimiz çekip kullansınlar diye; cömertçe dünyanın dört bir yanına yaz getirip her yeri yemyeşil halılarla donatmış.Defol buradan , Herakleitus!Yağmurun  ağıtlar yakması, sırf bize gökkuşakları yaratabilmek içindir!

...

Pierre'in çocuk zihninde, yoksulluğun sadece güzel bir manzara resmi olmadığına ilişkin düşünceler belirmeye başlamıştı.

...

Çoğu zaman gözlemlemişizdir ki, yüzeysel kimseler, umutsuzluğa en son kapılan kimselerdir.Hava dolu bir lastik top, suda hiçbir şey beni batıramaz diye övünür; değerli şeylerle dolu bir sandığın ayıbı, tekneden denize düşer düşmez sulara gömülmesidir.

...

Hemen hemen her erkeğin yüreğinde, sevdiği halde evlenmekten vazgeçtiği bir kadına herhangi bir başka erkek tarafından gösterilen yakın ilgiye karşı için için beslenen bir kızgınlık vardır.Erkekler, bir zamanlar şu ya da bu şekilde kendilerine gönül vermiş tüm kalplere bencilce sahip çıkmak isterler.

...

Pierre'in etine yapışmış iki sülük var; bu durumda Pierre nasıl yaşayacak?Bakın görün!Kanını incelterek ve yüreğini ufaltarak Pierre, kendini yüce bir hayata hazırlıyor.Ölüm provası yaparak, yaşamayı öğreniyor.

...

Olaylar Pierre'e, hiçbir şeyden iyilik ummamayı, hep kötülük beklemeyi, ama tersi çıkarsa ona da hazırlıksız yakalanmamayı; iyilik gelirse, ne âlâ deyip kabullenmeyi öğretmişti.

...

Herman Melville

Pierre ya da Belirsizlikler

Yapı Kredi Yayınları

Çeviren: Necla Aytür - Ünal Aytür

Strike - Boris Kustodiev

Strike (1906) - Boris Kustodiev

Yusuf Kıssası - Düğün (1973), Ömer Lütfi Akad

Yusuf Kıssası

Düğün (1973), Ömer Lütfi Akad

Yusuf'un büyük kardeşleri ona hased ettiler ve bir hile ile onu kıra götürüp bir kuyuya attılar.
Ondan sonra geri döndüler ve "Yusuf'u kurt yedi" diye babalarına yalan söylediler.
Daha sonra içlerinden birisi yemek götürmüştü.
Bir de baktı ki kuyu başına bir kervan gelmiş, Yusuf kuyudan çıkarılmış.
Dönüp diğer kardeşlerine haber verdi.
Hemen oraya gittiler.
"Bu bizim kölemizdi, kaçttı" diyerek pazarlık ettiler ve pek ucuz bir değerle Yusuf'u sattılar.
Yusuf o vakit pek küçüktü.
Kardeşlerinden korkup sustu ve Allah'a güvenerek kervana katılıp gitti.

Charles Laughton in Quasimodo - Notre Dame

Charles Laughton in Quasimodo - Notre Dame 

Hüseyin Peyda - Ağa & İmam - Yiğitlerin Türküsü (1970)

 

Hüseyin Peyda 

Ağa & İmam 

Yiğitlerin Türküsü (1970)

Osman Seden

- Senin vazifen acaba camide cemaate namaz kıldırmak mı, yoksa burada köylüyü bana karşı kışkırtmak m?

- Dinin emrini müslümanlara bildirmek ağam.

- Neymiş dinin emri?

- Allah korkusu, insanlık, kardeşlik, beşer sevgisi ve zalimlere, parayı Allah'a şerik koşanlara karşı mücadele !

-Öyle mi imam efendi, bana karşı bu çıplak ayaklarla mı mücadele edeceksin ?

-Tövbe istiğfar et ağa, tövbe de.

- Kime tövbe edecek mişim, çıplak ayaklara mı?

- Sana o gururu veren büyük Allah'a tövbe de.Adaletine kurban olduğum o büyük Allah, bir gün o çıplak ayaklara kapandırır seni.Yalvararak öpersin o çıplak ayakları.

Yiğitlerin Türküsü (1970)

Osman Seden

Jakob Von Gunten, Robert Walser

Burada doğru dürüst bir şey öğrenilmez.Eğitmen eksiği var ve biz de Benjamenta Erkek Enstitüsü öğrencileri olarak hayatta asla başarılı olamayız.Demek istediğim, gelecekte hepimiz birilerine bağlı, küçük şeyler olacağızçAldığımız eğitimin temel amacı, bizlere ikisi de ya çok az başarı vadeden ya da hiç vadetmeyen iki özellik; sabır ve itaat aşılamak.Manevi başarılar, evet.İyi de bu tür bir başarının ne getirisi olur ki?Manevi kazanımlar insanın karnını doyurur mu?Ben zengin olmak, faytona binmek, har vurup harman savurmak istiyorum.

...

Peki ya ham düş kırıklıkları Heinrich'i, o olağanüstü duyarlı insanı, huzursuz etmekten utanmazlar mı?Ayrıca onun biraz soğuk olduğunu düşünüyorum; hareketli, meydan okuyan bir yanı yok.Belki de cesaretini kıracak birçok şeyin farkına bile varmayacak.Dikkatsizliğine çare olacak birçok şeyin yanından geçip gittiğini ise hissetmeyecek.Kim bilir belki de yanılıyorumdur.Ne olursa olsun bu tür gözlemler yapmak hoşuma gidiyor.Heinrich belli oranda anlayışsız biri aslında.Bu onun için bir şans; çok görmemek gerek.Eğer Heinrich bir prens olsa önünde diz çöküp ilk biat eden ben olurdum.Ne yazık...

...

Güzel sözler çok sıkıcı.

...

Arkamı dönmeden geri geri giderek çıktım kapıdan.Bir devrim girişimi böyle son buldu.O andan itibaren böyle asi çıkışlarım olmadı.

...

Hainlik ve kötülük elbet bir gün son bulacaktır ancak iyi ve değerli olandan ders almak zor olduğu kadar caziptir de.Hayır, beni günahlardan ziyade faziletler ilgilendiriyor.

...

İnsanlar beni zorlamalı, iteklemeli, yol göstermeli.Böylesi benim için en iyisi.Neticede son kararı yine ben veriyorum.

...

Nereye gittiğini bilmediğiniz insanlar görüyorsunuz ve nereden geldiğini bilmedikleriniz alıyor onların yerini.İnsan nereden gelip nereye gittiklerini tahmin etmeye çalışıyor.Az da olsa çözebildiği zaman seviniyor.

...

O gerçek bir çiftçi çocuğu, hani şu Grimm masallarında rastlanan cinsten.

...

Her şeyi anlıyormuş gibi davranan, bilgi ve espriyle donanmış, burnu büyük insanlardan nefret ediyorum.Uyanık ve tecrübeli insanlardan tarifsiz biçimde nefret ediyorum.Bu açıdan Peter ne kadar da iyi biri.

...

Öyle görünüyor ki onun burada, Benjamenta Enstitüsü'nde bulunmasının tek amacı o muhteşem aptallıklarıyla parlamak.Belki burada olduğundan çok daha fazla, hatırı sayılır ölçüde aptallaşacak.Bu aptallık neden kendini gerçekleştirmesin?Örneğin ben Peter'in korkunç başarılı olacağına ikna olmuş durumdayım.Gariptir ama bunu hak ettiğini düşünüyorum.Evet, daha da ileri gidiyorum.Bana öyle geliyor ki, gelecekte Peter gibi bir patronum, müdürüm ya da efendim olacak ve bu öyle rahatlatıcı, öyle hoş bir şey ki.Çünkü böyle aptallar yükselmek, iyi yerlere gelmek, iyi yaşamak ve emir vermek için yaratılmıştır ve benim gibi yeterince zeki olanlar da sahip oldukları yetenekleri başkalarının hizmetinde geliştirmek, tüketmek durumundadır.Ben, ben alçak ve küçük bir şey olacağım.Bana bunu söyleten duygu mükemmel ve kesin bir gerçek.Aman Tanrım, buna rağmen yeterince yaşama gücüm var mı?Neler oluyor bana?Sık sık kendimden korktuğum oluyor ama bu uzun sürmüyor.Hayır, hayır, kendime güveniyorum.Ama bu da garip değil mi?

...

Fuchs beceriksiz bir takla gibi konuşur ve oyun hamurundan yoğrulmuş bir insan müsveddesi gibi davranır.

...

Kraus bağlılık, hizmet ve gönüllü yardımseverliğin ete kemiğe bürünmüş hali.Kadınlar hakkında hiçbir fikri yok, onlara sadece saygı duyuyor.

...

Hile, kibir ve yalanla dönen şu dünyada Kraus gibi bir insan nasıl yaşar?İnsan Kraus'a baktığında ister istemez alçak gönüllülüğün nasıl da kurtarılamayacak derecede kaybolduğunu görüyor.

...

Uyuyor musunuz Bay Papaz?Öyleyse uyumaya devam edin.Uyumanızda bir mahsur yok.Din kültürü dersi vermekle zaten vakit kaybediyorsunuz.Görüyor musunuz, dinin bugünlerde hiçbir anlamı yok.Uykui sizin tüm o 'din' dediğiniz şeyden çok daha ruhani.İnsan uyuduğunda Tanrı'ya belki çok daha yakın.Siz ne dersiniz?

...

Ağabeyim Johann ile karşılaştım, hem de kalabalığın yoğun olduğu bir yerde..."Umarım beni tam anlamıyorsundur çünkü eğer beni anlasaydın kardeşim, bu berbat biri olduğun anlamına gelirdi."

...

Geçenlerde Kraus'a ara sıra da olsa canının sıkılıp sıkılmadığını sordum.Bana kınayan gözlerle azarlar gibi baktı, biraz düşündükten sonra: "Sıkılmak mı?Senin aklın başında değil sanırım, Jakob.Bana boş, günahkar sorular sorduğunu söylememe izin ver.Şu dünyada kim sıkılır?Belki sen.Ama ben değil, bunu sana söylemeliyim.Burada kitaptan bir şeyler ezberliyorum.Peki, sıkılmaya zamanım var mı?Ne kadar aptalca sorular bunlar.Belki asil insanların canı sıkılır, ama Kraus'unki değil ve senin de canın sıkılıyor olmalı; yoksa bu tür bir şey aklına bile gelmezdi, kalkıp buraya kadar gelerek bana bu soruyu da sormazdın.İnsan her zaman bir işle meşgul olabilir, dışarıda olmasa da en azından içinden bir şeyler yapar, mesela kendi kendine konuşur Jacob.Kendi kendime konuştuğum için uzun zamandır bana gülmek istediğini biliyorum Jakob, ama dinle ve bana yanıt ver: Neler söylediğimi biliyor musun?Sözcükler, sevgili Jakob.Kendi kendime sözcükler söylüyor ve onları tekrar ediyorum.Bunun sağlıklı bir şey olduğunu sana söyleyebilirim.Al şu can sıkıntını da defol.Can sıkıntısı, kendilerini eyleyecek şeylerin dışarıdan gelmesi gerektiğine inanan insanlarda olur.

...

Gizlenen bir hadise bazen, kazanılmış bir hadise demektir.

...

Biz öğrencilerin, şimdi terk mi edildik?Öyle görünüyor, öyle de.Fakat sen ki zamansız ölen, hatıralarımızdan asla ama asla silinmeyeceksin.Yüreklerimizde yaşamaya devam edeceksin.Senin yetiştirmiş ve hükmetmiş olduğun gençler, vefasız ve zor yaşamın her yanına yayılacak, kazanç ve başımızı sokacak bir yer bulmak için çabalayacağız, belki de birbirimizi bir daha asla ama asla görmeyeceğiz.Fakat hepimiz seni düşüneceğiz Hoca Hanım; çünkü bizlere öğrettiğin fikirler, bizlere verdiğin bilgi ve dersler her zaman sen, içimizdeki iyiliğin yaratıcısını bizlere hatırlatacak.

...

Yaşam bizden sıçrayışlar bekliyor, düşünüp taşınmalar değil.

...

Bay Benjamenta'yla çöle gidiyorum.Çölün orta yerinde de yaşam, nefes, varoluş, iyi olma ve iyi şeyler yapma arzusu var mı diye; oralarda da geceleri uyunuyor mu, rüyalar görülüyor mu diye merak ediyorum.Aman, neler söylüyorum.Artık hiçbir şey düşünmek istemiyorum.Tanrı'yı da mı?Hayır!Tanrı benimle olacak.O'nu düşünmeme ne gerek var ki?Tanrı zaten düşüncesiz insanlarla düşüp kalkar.O zaman adieu, Benjamenta Enstitüsü.

Robet Walser
Jakob Von Gunten
Jaguar Kitap
Çeviren: Gül Gürtunca