Dr. Jekyll ve Mr. Hyde
Trt-1988
Tanrı eliyle bağlanmış bağları çözmemeli insan;
Çalıların ve rüzgârın çocukları olalım her zaman.
Evden uzak, ah, ikimiz için çiçeğe duru hâlâ
O güzelim katırtırnakları kuzey diyarında.
Robert Louis Stevenson
Tanrı yasasında zamanaşımı diye bir şey yok ki.Evet, öyle olmalı; eski bir günahın hayaleti, gizlenmiş bir yüz karasının kötücül uru: Bellekte yitip gittikten ve kendine duyduğu sevgi kabahati örtbas ettikten sonra ceza ağır aksak da olsa peşinden geliyor.
---
Takımyıldızların gökyüzünden bana baktıkları avludan geçerken, uykusuz gecelerinde böyle bir yaratığı ilk kez görüyor olsalar gerek dedim kendi kendime; kendi evimde bir yabancı gibi koridordan gizlice geçtim; odama girince, Edward Hyde'ın neye benzediğini ilk kez gördüm.
---
Hyde'ın gücü Jekyll'ın güçsüzleşmesiyle birlikte artmış gibiydi.Ve besbelli, onları ayıran nefret artık her iki yanda da eşitti.O nefret Jekyll için yaşamsal bir içgüdüydü.
---
Gerçekten de, her ikimizin de tepesine çökmekte olan kaçınılmaz son, Hyde'ı daha şimdiden değiştirmiş ve perişan etmiş bulunuyor.Yarım saat sonra, yeniden ve ebediyen o nefretlik kişiliğin suretine büründüğümde, koltuğumda nasıl tir tir titreyerek gözyaşı dökeceğimi ya da bu odayı (bu dünyadaki son sığınağım) bir aşağı bir yukarı arşınlarken, hayra yorulmayacak her sese büyük bir gerginlik ve korkuyla kendimden geçerek nasıl kulak kesileceğimi biliyorum.Hyde, darağacında can mı verecek?Yoksa son anda kendinden feragat etme cesaretini gösterecek mi?Tanrı bilir; benim umurumda değil; ben ölümün eşiğindeyim, bundan sonrası benden çok başkasını ilgilendirir.Onun için, kalemi elimden bırakıp itirafımı mühürlerken, bahtsız Henry Jekyll'ın hayatına son veriyorum.
Robert Louis Stevenson
Dr. Jekyll ile Bay Hyde
Tuhaf Bir Vaka
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder