"Yeryüzü cehennem kadar sıcak, bense buz kadar soğuğum.
Cehennem soğuk..."
...
"Hava da pek güzel, yüzbaşım.
Kaskatı kesilmiş bu kurşuni havada,
insanın ağaca ipi atıp kendini asası geliyor.
Sırf şu basit "evet" meselesi yüzünden...
Evet mi yoksa hayır mı? Ne?
Yüzbaşım, evet hayırdan mı oldu, yoksa evet hayır mıdır?
Bunu düşünmek istiyorum."
"Her insan bir cehennem çukuru.
Başın döner içine bakınca."
"Şunu al, Andres...Bu gömlek askeriyeden değil.Onu kullanabilirsin.Bu yüzük ve haç kız kardeşime aitti.Küçük bir aziz resmi bile var.Bunlar da iki altın kalp.Annem İncil'in içine koyardı.
Er Friedrich Johann Franz Woyzeck...
2'nci Piyade Alayı, 4'üncü Tabur, 4'üncü Bölük.
Doğumu, 20 Temmuz,
Meryem Yortusu Günü.
Ben doğalı 40 yıl, 7 ay, 12 gün olmuş.
Marangoz talaşlarını toplarken,
ne bilsin hangi başlar uzanacak o tabutun içinde?"
Bizim yolcu, bırakmış kendini zamanın akışına.
Girmiş en derinden ilahi mevzulara.
Kendine şöyle soruyor:
"Ne için var insan?"
Ne için var insan?
Gelin size bir hikâye anlatayım.
Evvel zaman içinde, anası babası olmayan bir çocuk yaşarmış.
Her bir şey ölmüş ve dünyada hiç canlı kalmamış.
Dışarı çıkıp, gece gündüz birilerini aramış.
Bakmış yeryüzünde kimsecikler yok,
göğe doğru yola çıkmış.
Önce ay kucak açmış ona.
Oraya vardığında ayın çürük bir tahta olduğunu görmüş.
Sonra güneşin yolunu tutmuş...
Ama onun da kurumuş bir ayçiçeği olduğunu görmüş.
Ve sonra yıldızlara gitmiş,
onlar da küçük birer altın böcekmiş.
Yeniden dünyaya dönmek isteyince,
onun ters dönmüş bir kazan olduğunu görmüş.
Yapayalnızmış.
Oturmuş ve ağlamış da ağlamış.
Şu an bile orada oturmuş,
yapayalnız ağlamakta.
Music: Alessandro Marcello - Oboe Concerto in D Minor
Woyzeck (1979) - Werner Herzog
Friedrich Johann Franz Woyzeck: Klaus Kinski
Eser: Georg Büchner
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder