...Bu kuş gece gündüz ağacın dalında oturur, yoldan geçen birini gördüğünde öterek evdekilere haber verirdi.Gerçekten de çığlığı çok uzaklardan bile duyulurdu.Kuşun yegane yeteneği eve doğru ilerleyenleri bildirmekti; vadiye inenlere hiç ses etmediğinden bekçilik görevini layıkıyla yaptığı söylenirdi...Procolo bunun üzerine hiç düşünmeden, bu durumdan hoşlanmadığını ifade etti.Bunun gibi bir kuşa nasıl güven duyulabilirdi?AAmcası güvenli bir uyarı istiyorsa, oraya bir adam dikmeliydi.Ayrıca bu hayvan da elbette uyuyordu, uykusunda nasıl bekçilik edecekti?Aiuti, saksağanın genellikle tek gözü açık uyuduğunu belirtti.
---
Bernardi'nin dostları için katlandığı fedakarlıklar, kurnazlıklar ve yorgunluklardır.
---
Onun kaba sözlerini duyan etraftaki otlar kurumuş, yakınındaki ağaçlar yapraklarını dökmüştü.
---
Ama bir gün yeniden buluşacağız.Dallarımız yeniden birbirine değecek ve biz sohbetimize kaldığımız yerden devam edeceğiz, kuşlar yeniden bizleri dinleyecek.Burada olmayan, kocaman, çok güzel ve çok renkli kuşlar göreceksin orada.
---
"Uğursuz gölge, benden ne istiyorsun?" diye sordu.
"Hiçbir şey" diye karşılık verdi gölge.
---
Ben de senin savaşçı bir rüzgar olduğunu sanıyordum.Oysa seb, şairlere ilham veren meltem esintisinin hoş kokusuyla odama geliyorsun.Görünen o ki naif bir rüzgar olup çıkmışsın.
---
İki korkuluğun kşmliklerinin belirlenmesi: Uzun araştırmalar neticesinde, Fenchina mevkiindeki buğday tarlalarına bekçilik etmek üzere yerleştirilmiş korkunç görünümlü iki kişinin, aslında birer korkuluk olduğu sonucuna varılmıştır.Kuşların gerçekleştirdiği on beşinci denemede kimlikleri tespit edilmiştir.Bu korkunç insani figürlere birkaç santim kalana kadar yaklaşma cesaretini gösteren baştankara Marietta özel bir övgüye layık görülmüştür.Çevredeki bütün kuşlara saldığı korku ve endişeyi ortadan kaldırarak bunun bir aldatmaca olduğunu gözler önüne sermeyi başarmıştır.Kimliklerin belirlendiği haberi binlerce kanatlının iki tarlaya akın etmesine yol açmıştır.
---
Ağzı yiyecekle dolu bir tırtıl arkadaşına, "Bilmiyorum, ama bugün içimde tuhaf bir his var" dedi."Sanki içimde bir şey hareket ediyor gibi...Sağlığım gayet yerinde, sorun yok.Bu hafta içinde tam yarım gram almışım."
---
Biz her zamanki gibi ağaçların arkasındaydık ve onlara selam veriyorduk.Onlarsa bize göz ucuyla bile bakmadan yanımızdan geçip gidiyorlardı.Biz onlara isimleriyle sesleniyorduk.İçlerinden hiçbiri bize dönüp bakmazdı.Bizi göremez, sesimizi işitemez olmuşlardı artık; işte asıl neden buydu.Eski oyun arkadaşları rüzgarlar üstlerinden geçiyor, onlara hoş geldin dercesine dalların arasından ıslıklar çalıyorlardı.Çocuklar ise asık yüzleriyle, "Rüzgar çıktı, yavaş yavaş eve dönsek iyi olur.Fırtına geliyor." derlerdi.
---
Rüzgarlar, repertuarlarının en güzel kısmını oluşturan eski zaman devlerinin hikayesini anlatan şarkılarını söylediler.Biz bu öyküleri hiç duymadık, fakat bu şarkıları dinleyenlerin gönlünde büyük sevinç dalgalarının nasıl yükseldiği bilinmektedir.
---
"Bu gece ölme sırası bende" dedi Matteo, "Çözülmeye başladım bile...Birazdan yükselir, sonra da yavaş yavaş gökyüzünde kaybolur giderim."
...
Evet, sanırım bu defa büyüme sırası senin.Yarın çok daha güçlü olacaksın, senin için yeni bir hayat başlayacak, ama sen pek çok şeyi anlamayacaksın: Seninle konuştuklarında bile, ne ağaçları, ne kuşları, ne nehirleri, ne de rüzgarları anlayacaksın.Kalsam bile hiçbir sözümün artık anlamı olmayacak senin için.Sesimi duyacaksın elbette, ama bu sana anlamsız bir hışırtı gibi gelecek; belki de güleceksin buna...Hayır, inan bana doğru zamanda ayrılıyoruz, belki böylesi çok daha iyi.
---
Sadece yalanın uydurulmaya ihtiyacı vardır...Claudio Toscani
Yaşlı Ormanın Gizemi
Dino Buzzati
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder