Ah Sotnikov! Hala çözülmemiş, buzdan kahramanımız.
-Alçaklar! Sana ne yaptılar böyle?
-Kolya, sen de - Sen de çığlık attın mı?
-Önemi yok.
-Dayanabildin mi?
-Bu da geçer.
-Alçaklar.-Böyle olmayacak.Çare bulmalıyız.Beni dinle.Önemli olan hikâyelerimizin birbirini tutması.
-Alçaklar.-Böyle olmayacak.Çare bulmalıyız.Beni dinle.Önemli olan hikâyelerimizin birbirini tutması.
Şöyle olacak; Yiyecek arıyorduk, köy yakılıp yıkılmıştım ve
sonra Lesiny'e geldik. Anladın mı?
- Mantıksız.
- Kes şunu! Aptallık etme de dinle.Dubovoi
Bölüğü'ndeniz.Bölük, Parkovsky Ormanı'nda.Zaten herkes biliyor.Hele oraya
girmeyi bir denesinler, onları duman ederler!Dinle, bir çıkar yol düşünmeliyiz.
Nalları dikmek kolay.Bizim çıkar yol bulmamız lazım!
-İşe yaramaz.
-Onlara oltada balığı oynamamız lazım.Çok çekersen, misina
kopar ve her şey gider!Rol kes biraz.
Bana şimdiden seni polis yapacağız dediler.Neden bana öyle
bakıyorsun?'Rol' dedim sana.
-Dünkü çocuk değilim ben.Nasıl yapabildin?
Biz askeriz.Asker.
Pis işlere bulaşma.Lekesi asla çıkmaz.
-Ölüp gidelim o zaman...Kurtçuklara yem olalım.Öyle mi?
-Olabileceklerin en kötüsü bu değil.
-Hayır.Bizim konumuz bu değil.
-Şimdi anlıyorum.Anlıyorum.Önemli olan kendimize karşı dürüst olmak.
-Budala!Budalanın tekisin, Sotnikov.Boşuna okul okumuşsun.
Yaşamak istiyorum!
Yaşamak!Şu alçakları öldürmek için!
Anlıyor musun?Ben askerim, sense bir ceset.
Senin, inadın ve prensiplerinden
başka bir şeyin kalmamış!
-Vicdanını bir kenara bırakarak yaşamaya devam edebilirsin.
-Sen vicdan mı dedin bana?
Peki, şu kadını...ve beni; bu güçlü kuvvetli adamı, bu belaya kim sardı.
Sen! Vicdanlı şahsiyet.
Ve çatıdayken - yaralı ve hasta halde - neden ilk ellerini kaldıran sen değildin, ha?Vicdanın mı kaldırma dedi?
Bu Rybak seni ve köyü kurtardı.Anlıyor musun?Benim vicdanım... düşün diyor!Görevimizi yerine getirmeliyiz!Senin derdin; Vicdan, vicdan!
İçinde hiç umut kalmadı mı senin?Yalan söylüyorsun.Umudun var.Açıklıktayken geri dönmeyi umduğun gibi.
Ve başardık da! Döndük!Yaşamak zorundayız!
-Polis olarak mı?Öyleyse boşa vakit harcama.
-Sen var ya - Sen nesin biliyor musun?Ölmeden mezara girmişsin!Ve beni de yanına çekmek istiyorsun!
Yalnız kalmaktan korkuyorsun! Seni yalancı pislik! Korkuyorsun!Neden, sen -
Sotnikov!
-Kimseye ihanet etmem.Etmem!
İnsanın kendi postundan daha önemi şeyler vardır.
İnsanın kendi postundan daha önemi şeyler vardır.
Adım Sotnikov - Boris Andreevich.
Bir annem, bir babam ve bir vatanım var.
-Direnişine ne olacak? Ya gözlerindeki o fanatik parıltıya?
Hepsi korkuya teslim olacaklar.
(O gözler korkuya hiç teslim olmadı.)
Voskhozhdeniye (1977)
The Ascent
Larisa Shepitko
TIRMANIŞVasili Bykov'un Sotnikov adlı romanından uyarlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder