Evler - Behçet Necatigil

Evler

Behçet Necatigil

Hava - Behçet Necatigil Şiiri

 Hava - Behçet Necatigil

Bacadan tüten duman havaya karışıyor

Yalnız fena yoruldum demin seni düşündüm

Şimdi aşkla ilerde çok gençler top oynuyor

Öylesine dalmışlar anneleri çağırsa

Gelin, yemek yiyoruz...bozulacak hepsi.

Koşar çok zaman daha göğüslemek için ipi

Kiminle yarışıyor demin seni düşündüm.

Behçet Necatigil

Gazeller

Evler, Behçet Necatigil

Evler - Behçet Necatigil

İnsanlar yüzyıllar yılı evler yaptılar.

İrili ufaklı, birbirinden farklı,

Ahşap evler, kagir evler yaptılar.

Doğup ölenleri oldu, gelip gidenleri oldu,

Evlerin içi devir devir değişti

Evlerin dışı pencere, duvar.

Vurulmuş vurgunların yücelttiği evlerde

Kalbi kara insanlar oturdu.

Gündelik korkuların çökerttiği evlerde

O fıkara insanlar oturdu.

Evlerin çoğu eskidi gitti, tamir edilemedi,

Evlerin çoğu gereği gibi tasvir edilemedi.

Kimi hayata doymuş göründü,

Bazılara zamana uydular.

Evlerin içi oda oda üzüntü,

Evlerin dışı pencere, duvar.

Evlerde saadetler sabunlar gibi köpürdü:

Eve geldi bir tane, nar gibi,

Arttı, eksilmedi.

Evleri felaketler taunlar gibi süpürdü.

Kaderden eski fırtınalar gibi,

Ardı kesilmedi.

Evlerin çoğunda dirlik düzen

Kalan bir hatıra oldu geçmişte.

Gönül almak, hatır saymak arama.

Evlatlar aileye asi işte,

Bir çığ ki kopmuş gider, üzüntüden.

Evlerde nice nice cinayetler işlendi,

Ruhu bile duymadı insanların.

Dört duvar arasında aile sırları,

Bunca çocuk, bunca erkek, bunca kadın,

Gözyaşlarıyla beslendi.

Çocuklar, büyük adam yerine evlerin kiminde:

Çocukları işe koştu kalabalık aileler.

Okul çağının kadersiz yavruları,

Ufacık avuçlardan akşamları akan ter,

Tuz yerine geçti evlerin yemeğinde.

İnananların kaderi besbelli evlere bağlı,

Zengin evler fakirlere çok yüksekten baktılar,

Kendi seviyesinde evler kız verdi, kız aldı.

Bazıları özlediler daha yüksek hayatı,

Çırpındılar daha üste çıkmaya

Evler bırakmadı.

Yeni yeni tüterken ocakların dumanı

Kadın en büyük kuvvet erkeğin işinde

Erkekleri kaçtı, kadınları kaçtı

Evler dilsiz şikayet kaçmışların peşinde.

Şu dünyada oturacak o kadar yer yapıldı,

Kulübeler, evler, hanlar, apartmanlar

Bölüşüldü oda oda, bölüşüldü kapı kapı

Ama size hiçbir hisse ayrılmadı

Duvar dipleri, yangın yerleri halkı,

Külhanlarda, sarnıçlarda yatanlar.

Behçet Necatigil

Remzi'nin Ardından - Nilüfer, Behçet Necatigil

Remzi Gürkan'ı yitirdik.Kalender dostu Mehmet İşten'in, 

Necatigil şiiriyle eşleşen sızısı oldu.

Ben oraya koymuştum, almışlar,

Arasına sıkışık saatlerin.

Çıkarır bakardım kimseler yokken; 

Beni bana gösterecek aynamdı, almışlar. 

Kışken ilkyaz, sularımda açardı; 

Buzlu dağlar gerisine kaçıracak ne vardı? 

Eski defterlerde sararırmış yaprak.

Beni bana gösterecek anlamdı, almışlar.

Bir ışıktı yanardı gecelerde;

Akşam, çiçekler uykuya yattı,

Sardı karşı kıyıları karanlık-

Beni bana gösterecek lambamdı, almışlar. 

Behçet Necatigil

The Lighthouse (2019) - Gif

The Lighthouse (2019) - Robert Eggers

"Geçer gider ömürler kışlar, baharlarla değil,

Eriyen yağlarla, sabunlarla, mumlarla geçer gider" 

                                                                        Behçet Necatigil

Yıldızlar, Behçet Necatigil

YILDIZLAR 

Seni karanlıkta yatırıyorlar.

Korkuyorsun geceden:

Bakıp bakıp pencereden,

Yatağına sokuluyorsun. 

Ben hep eski yerimdeyim, biliyorsun. 

Hava açık olduğu zamanlar 

Beni seyrediyor, seviniyorsun. 

Ne olurdu, ben de, 

Sana göründüğüm şekilde 

Odana gelseydim. 

Ateşböcekleri gibi, 

Küçücük avucunda 

Yanıp yanıp sönseydim. 

Seneler geçip gider, büyürsün. 

Bir gün olur, hepsi biter: 

Endişeler, o çocuk üzüntün 

Hepsi biter. 

Aydınlanır seninçin geceler, 

Güneş gibi görünürsün. 

Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır. 

Ama, Allahın koyduğu yerde, 

Yıldızlar daima yalnızdır.

Behçet Necatigil

(Varlık, 336, 1 Temmuz 1948)

dönme dolap, behçet necatigil

Dönme Dolap

Nerden niçin mi geldim
Bilmeden bir şey diyemem, ya siz?
Hem hiç önemli değil
Geldim, yer açtılar, oturdum
Girip çıkanlar vardı
Zaten ben geldiğimde.


Başka şeyler de vardı, ekmek gibi, su gibi
Gülüşler öpüşler ne bileyim hepsi.
Doğrusu anlamadım bir düğün-dernek mi
Sonra da kimileri düşünceli, durgundu
Gidenler neye gitti doğrusu anlamadım
Zaten ben geldiğimde.


Bir luna-park mı bir konser bir gösteri
Bilmem pek anlamadım önüm kalabalıktı
Sıkıştığım yerde vakit çabuk geçti
Bak dediler baktım pek bir şey göremedim
Hem her yer karanlıktı
Zaten ben geldiğimde.


Benim tek düşüncem büzüldüğüm köşede
Nasıl kalkıp gideceğim kalk git dediklerinde
Çünkü çıkmak sıkışık sıralardan mesele
Kalkacaklar yol vermeye bakacaklar ardımdan
Az mı söylendilerdi şuracığa ilişirken
Zaten ben geldiğimde.

Behçet Necatigil

liman, behçet necatigil

Liman 

Güçlü fırtınalarda direkleri kırılmış 

Gemiler bize sığınır - bulduk sanırız. 

Görmezler. Varsa yoksa uzaklar 

Onarırız. Giderler, kalırız. 

Sonra gecelerde. 

Bu son olsun, son Gönderme - Engine yalvarırız. 

Sonra büyür daha da 

Korkunç yalnızlığımız 

Behçet Necatigil

Not: Mehmet İşten'e, çağrışımının güzelliğinde teşekkürler ile.

dönme dolap, behçet necatigil

"...Bir luna-park mı bir konser bir gösteri

Bilmem pek anlamadım önüm kalabalıktı

Sıkıştığım yerde vakit çabuk geçti

Bak dediler baktım pek bir şey göremedim

Hem her yer karanlıktı

Zaten ben geldiğimde."

Behçet Necatigil, Dönme Dolap

buz üzerine bir yorum, behçet necatigil

Sıcak çok sıcak 

Alışmış olmalıydık 

Sıcağın geçmişi var 

Buzun geleceği yok. 

İçimize kapandıkça hüzün 

'Bir gül açılmaz yüzün tek.' 

İster gibi geri gelsin geçmişler 

Şimdi birimiz ölsek başlar tık 

Yani her şey başımızın altından 

Ansızın çekilen bir yastık.

Behçet Necatigil

(Yazı 3 , 1978)

Söyleriz

burç, behçet necatigil

Falınız öyle gösteriyor 

Hangi su bengi su 

Gurbetin ucundasınız. 

Bir tren ya da gemi 

Bir zaman geçiyor 

Siz de içindesiniz. 

Karanlığa çıkınca 

Bilen çıkmıyor 

Hikmet burcundasınız.

Behçet Necatigil

(Varlık, 804, Eylül 1974)

kedi yokken gitmeli, tatil & behçet necatigil

Ayrılıkları birer kaçış gibidir

Alışılmış bir kedi varsa

Kedi yokken gitmeli.

Ya da bizden bıktığını

Bilmeli, gitmeli.

Behçet Necatigil-Tatil

(Türk Dili, 320, Mayıs 1978)

hani bir sevgilin vardı, behçet necatigil, erol evgin

Hani Bir Sevgilin Vardı-Erol Evgin

Gizli Sevda 

Hani bir sevgilin vardı

Yedi sekiz sene önce,

Sevindi beni görünce.

Dün yolda rastladım

Sokakta ayaküstü

Evlenmiş, çocukları olmuş

Konuştuk ordan burdan,

Bir kız, bir oğlan. 

Mesutmuş, kocasını seviyormuş,

Seni sordu

Hiç değişmedi, dedim,

Anlıyordu.

Bildiğin gibi... 

Sana selâm söyledi.

Kendilerininmiş evleri..

Bir suçlu gibi ezik,

Behçet Necatigil

dönme dolap, behçet necatigil

 

Nerden niçin mi geldim

Bilmeden bir şey diyemem, ya siz?

Hem hiç önemli değil

Geldim, yer açtılar, oturdum

Girip çıkanlar vardı

Zaten ben geldiğimde.

 

Başka şeyler de vardı, ekmek gibi, su gibi

Gülüşler öpüşler ne bileyim hepsi.

Doğrusu anlamadım bir düğün-dernek mi

Sonra da kimileri düşünceli, durgundu

Gidenler neye gitti doğrusu anlamadım

Zaten ben geldiğimde.

 

Bir luna-park mı bir konser bir gösteri

Bilmem pek anlamadım önüm kalabalıktı

Sıkıştığım yerde vakit çabuk geçti

Bak dediler baktım pek bir şey göremedim

Hem her yer karanlıktı

Zaten ben geldiğimde.

 

Benim tek düşüncem büzüldüğüm köşede

Nasıl kalkıp gideceğim kalk git dediklerinde

Çünkü çıkmak sıkışık sıralardan mesele

Kalkacaklar yol vermeye bakacaklar ardımdan

Az mı söylendilerdi şuracığa ilişirken

Zaten ben geldiğimde.

 

Behçet Necatigil

 

(Türk Dili, sayı 111, 1 Aralık 1960;

Bütün Eserleri 2 Şiirler 2: Dar Çağ, Cem Yayınevi, İstanbul 1982, ss. 56-57)

abdal, behçet necatigil

Abdal

Yürür asfalt ovalarda abdal.
Vitrinlerin düşen kepenklerinde
Hep hüzün çeşmeleri: lambalar.

Yüzer gibi önce bir tulum yavaşça
Yanaşır kıyımıza eski diclelerden
Ve fırlar ilk bedevi, dalar çadırımıza.
Nerde bu leylâ, aslı nerde?
Çıkartmalar, yağma ve leylâ!
Vurur ferhat dağlarında abdal-
Bir fener olacak ilerde bir yerde.

Sığ sularda dönen yorgun gemiler
Yangın ve tütün içinde arar da
Görmez geçer sönmüş eski feneri
Bir ses çınlar karanlıkta: Kayalar!

Ateşin daha yeni bulunduğu çağlarda
Yine böyle yanardı lambalar,
Sonra asfalt ovalarda
Akan seller ve abdal.

Behçet Necatigil

abdal, behçet necatigil

Abdal

 

Yürür asfalt ovalarda abdal.
Vitrinlerin düşen kepenklerinde
Hep hüzün çeşmeleri: lambalar.

Yüzer gibi önce bir tulum yavaşça
Yanaşır kıyımıza eski diclelerden
Ve fırlar ilk bedevi, dalar çadırımıza.
Nerde bu leylâ, aslı nerde?
Çıkartmalar, yağma ve leylâ!
Vurur ferhat dağlarında abdal-
Bir fener olacak ilerde bir yerde.

Sığ sularda dönen yorgun gemiler
Yangın ve tütün içinde arar da
Görmez geçer sönmüş eski feneri
Bir ses çınlar karanlıkta: Kayalar!

Ateşin daha yeni bulunduğu çağlarda
Yine böyle yanardı lambalar,
Sonra asfalt ovalarda
Akan seller ve abdal.

Behçet Necatigil

hava, behçet necatigil

Hava

Behçet Necatigil