...Öksürük nöbetleri öyle güçlüydü ki öksürükten belim bükülüyordu, böyle eğilip bükülüp tüm gücümü toparlamadığımda öksürüğe dayanamayacak gibiydim.Tren personeli öksürüğümü işittiklerinde korkacaklar diye düşünüyordum ama öksürük bu personele aşinaydı, onu kurt öksürüğü diye adlandırmışlardı.Nihayet, ben de kendi öksürüğümde bir kurt uluması sesi sezmeye başlamıştım.Barakanın önündeki küçük sıraya oturuyor, uluyarak trenin geçişini selamlıyor, yine uluyarak uğurluyordum.Geceleri tam yatacakken kerevette diz çöküyor, hiç olmazsa uluma sesinden kurtulabilmek için başımı postların içine gömüyordum.Gövdemdeki bir damarın ne zaman çatlayıp bu hale bir son vereceğini merak eder olmuştum.
Kalda Hattından Anılar
Franz Kafka
Çin Seddi'nin İnşası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder