EVİN YOLU
Fırtınanın ardından havada bu ne inandırıcı güç! Yaptığım iyi işler karşıma çıkıp üzerime çullanıyor: doğrusu, benim de buna karşı koyduğum söylenemez.
Yolu tutmuş gidiyorum: yürüyüş tempom sokağın bu başında, bu sokakta, bu semtte genellikle söz konusu tempodur. Kapılara ve masalar üzerine indirilen tüm yumruklardan, kadeh tokuşturulurken savrulan tüm nüktelerden, yataklardaki sevgili çiftlerinden, yeni yapılmakta olan binalardaki iskelelerden, evlerin duvarları arasında sıkışıp kalmış karanlık sokaklardan, genelevlerdeki sedirlerden haklı olarak ben sorumluyum.
Geçmişimi geleceğimle karşılaştırıyorum: ama ikisini de kusursuz buluyor, birini ötekisine üstün göremiyor, benim işte öylesine yüzüme gülen talihin adaletsizliğine atıp tutmaktan kendimi alamıyorum.
Ancak odama girince, biraz düşünceye kaptırıyorum kendimi: ama merdivenleri çıkarken üzerinde düşünmeye değer bir şey ele geçirdiğim için değil. Pencereyi ardına kadar açmamın ve bahçeli gazinoların birinde hala çalan müziğin pek bir yararı olmuyor.
Franz Kafka
Gözlem
