kochegar (2010), aleksey balabanov

Kochegar (2010)

Aleksey Balabanov

"Her dilin

 kendine özgü suskunluğu vardır."

Elias Canetti

yunus emre & akbank, özge temaşa, hüsrev hatemi

1970'li yılların ilk yarısında bir gün...Karşımda bir İstanbul efendisi var.Tasavvufa özel ilgisi olmayan bir mülkiyeli.Altmış beşini aşmış.Bana, "Geçenlerde Akbank'ın yaptığı Yunus Emre Sempozyumu'na katıldım." dedi.Benim cevabım çok yersiz ve istihza ile şaka arası bir cümle oldu:

"Banka tarafndan mı, Yunus Emre tarafından mı katıldınız?"

Hüsrev Hatemi

Özge Temaşa

bülbül havalanmış yüksekten uçar, abdal

Bülbül Havalanmış Yüksekten Uçar

Grup Abdal

Açık Deniz/Ülke Tv/ Canlı

the band's visit, bikur ha-tizmoret (2007)

Bikur Ha-Tizmoret (2007)

The Band's Visit

"Beni unutmak kolay"

denizini yitiren denizci, yukio mişima

Bir amip olsaydım, sürekli bölünebilir bir tek hücreli olsaydım, çirkinliği yenerdim, diye düşünürdü.Oysa insan, hiçbir şeyi yenebilecek oranda ufak ya da büyük değildi.
---
Noboru düşlerinde bile ağlamazdı. Çünkü yufka yürekli olmamak yiğitliğin şanındandı.Denizin yıpratmasına direnen, gemi gövdelerini yiyip bitiren midyelere, yosunlara dudak büken, cam kırıkları, eski pabuçlar, dişsiz kırmızı tarak, şişe kapakları, prezervatifler arasından limanın dibindeki çamur birikintisinin üzerine ve pırıl pırıl inen büyük demir çapa -Noboru yüreğini böyle tanımlamayı, böyle düşlemeyi severdi.Günün birinde göğsüne çapa dövmesi vurduracaktı.
---
Ama yıllar geçtikçe Ryuji bu büyülü diyarlara kayıtsızlaştı.Bütün denizcilerin paylaştığı o tuhaf duyguya kapıldı:Ne karanın ne denizin malıydı.Belki de karadan nefret eden birinin karayı hiç bırakmamsı gerekirdi.Kıyıdan kopup yabancılaşma ve uzun süreli seferler, giderek insanı karadaki yaşantıyı düşlemeye zorlar, onu nefret ettiği bir şeyi özlemenin anlamsız acılarına sürüklerdi.
---
Gerçek tehlike yaşama eyleminin ta kendisidir.Hiç kuşkusuz, yaşamak, varoluşun farklılaştığı bir kargaşadır.Fakat varoluşu her an aslında olduğu düzensiz haline çözümleyip ortaya çıkan endişeden hareketle, her an ilk kargaşayı yeniden yaratmaya çalışan kaçık bir eylemdir yaşamak.Bu denli tehlikeli başka bir iş daha olamaz.Varoluşun kendinde hiçbir korku ya da hiçbir örtülü yan yoktur, bu korku ve tedirginliği yaratan yaşamak eylemidir.Ve toplum kökende anlamsızdır; kadın erkek bir arada yıkanılan Roma hamamları gibidir.Okul da, toplumun minyatürüdür: Bu yüzden bize boyuna buyruk veriyorlar.Bir avuç kör adam, bize ne yapmamız gerektiğini söylüyor, sınırsız yeteneklerimizi paramparça ediyor.
---
Eğer düşündünüz ve çok sayıda şeyi yapmamıza izin verildiği sonucuna vardıysanız yanlış yerdesiniz.Esas izin veren, göz yuman bizleriz.Öğretmenler, okullar, babalar, toplum -bütün bu süprüntü yığınlarına biz göz yumuyoruz.Güçsüz olduğumuz için değil.Göz yummak bizim özel ayrıcalığımız ve eğer acıma duygusuna kapılırsak, bunlara göz yumacak kadar insafsız olmazdık.Sonuç olarak demek istiyorum ki, sürekli olarak göz yumulmaması gereken şeylere göz yumuyoruz.Aslında hoş görülebilecek pek az şey var- örneğin deniz.
---
Yazdıkları bu yasa kitabı, bence bir çeşit masal: güzel, ölümcül bir masal.Bir bakıma anlaşılabilir bir şey bu.Ne de olsa şimdiye kadar masalla avutulan, savunusuz, saf sevimli çocuklardık.

Denizini Yitiren Denizci
Yukio Mişima

l'age des tenebres, days of darkness (2007)

L'age Des Tenebres  (2007)

Days of Darkness

ali nizâmi beyin alafrangalığı ve şeyhliği, abdülhak şinasi hisar

Ali Nizami Beyin kendisi de acaba bu kırk çift ayakkabıdan bir çiftini giydiği zaman hangi hayırlı veya hayırsız, hangi mutlu veya ümitsiz yollarda yürüyerek acaba hangi hayat cilvelerine varıyor ve hangi selamet noktalarına erişiyordu?Ve acaba böyle bir halâs noktasına erişebiliyor muydu?Böyle bir kurtuluş noktasına eriştiği var mıydı?

---

Siz bütün kainatın esaslı sırrını bulup asıl hikmetini söylediğinizi umarsınız.Halbuki ifade ettiğiniz ancak kainatın bir tek köşesinde, bir an için açmış bir tek ve muvakkat hakikatten ibarettir.İşte, muvaffak olunca, sanat da, en yüksek felsefe gibi, bunu mükemmel gibi gösterir.

---

Ali Nizami Bey ihtimal ki hastalanmış olduğu günlerde her şeyin o düşünmek istemediği faniliği ona iç yüzünden görünmüştü.O, vaktiyle , hiç hatırlamak istemediği ölümle bir an göz göze gelmiş olduğu içindir ki ruh rüştüne ererek böyle uhrevi bir tevekkülle selamete erişmişti.Demek ki onda ya hiç yeryüzüne çıkmamış yahut kurumuş, susmuş sanılacak ırmaklar, hassasiyetinin tabakalarında, alttan alta devam ettikleri için, insanlığın maziden gelen bu kör kuvvetleri ve ırkının en iptidai tabiatları tehlike anında birden coşarak, taşarak ve onun imdadına koşarak bütün kuraklığını eritmiş, kendisinden o kadar uzak gözüken ve kendisinin o kadar mahrum göründüğü bir şarklı ve müslüman tevekkülü ona büyük bir teselli ve tam bir deva, şifa ve inşirah olmuş, İbsen'in diyeceği gibi "Hayatı bir yalan" olmuş ve kendisini kurtarmıştı.

Ali Nizâmi Beyin Alafrangalığı ve Şeyhliği

Abdülhak Şinasi Hisar

tom a la ferme, xavier dolan, going a town, rufus wainwright

Tom a La Ferme (2013)
(Tom At The Farm)

 Xavier Dolan

-Going a Town, Rufus Wainwright-

cahit yeşilyurt, ilhami çiçek'i anlatıyor, göğekin

Geçmişiyle ilgili yorumlara, özel hayatıyla ilgili anılarına hiç girmezdi.Bir yanını hep sis altında bırakmıştır...

Bir konuya girer, bir yerinde 'neyse, bırakalım' deyip kafamda buz gibi sorular bırakarak bir kaçışın balta girmemiş ormanında yiterdi.Çocukluk döneminden taşıyıp üstünü hüznün toprağıyla örttüğü derin ruh yaraları, iç acıları, belli belirsiz, kapalı kapılar ardında kesilmiş bir hayvanın kanı gibi, suskunların mağrur kapısı altından akıyordu...

Göğekin

Cahit Yeşilyurt

ibrahim, asaf halet çelebi

ibrâhîm
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim

güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrâhîm
güneşi evime sokan kim

asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
ibrâhîm
gönlümü put sanıp da kıran kim

Asaf Halet Çelebi