Sessiz, İlhami Çiçek

Sessiz - İlhami Çiçek

herşey eninde sonunda sessizdir

bir günün kırılganlığından

kalan ve tekrar tekrar kırılan

müteellim bir insan sesinin başlattığı

ağlamanın kırı

sessizdir

dalda

yalnız ve dağılmış bir elma

yalnız ve yapraklar örtmüyor onu

gelen akşama

geçen akşamın içlenmeleri dadanmış

bu kahır sessizdir

içinin çıngarlarından yonttuğun

asi bir atbaşı gibi rüyalarının ucunda

umudun

sessizdir

filistinde akşamüstleri

sessizlik bir file somun gibi

İlhami Çiçek

sessiz, kemal sayar

sessiz oturabilir miyiz seninle
aramızda yaprakların hışırtısından
ve ceylanların hayata çıkışından
başka bir ses olmadan

beni sessiz de sevebilir misin
yağmur almış toprağı
ve üşüyen kainatı dinlerken
araya dünya sözleri karışmadan

biliyor musun çekirgelerin
unutulmuş ülkelerin
kahrından kuruyan nehirlerin
diliyle konuşabilirim seninle
duyabilirim seni hiç konuşmadan

kalbinin atışlarını duyabilirim
içinde bir yaz gezmesine çıkan çocuğu
ve dudağın en uzak sokağında
biriken dilini hayatın
sökebilirim, öğrenebilirim
sözcükler bağırtılar klaksonlar
ona karışmadan

ay sesiyle, gün sesiyle, gül sesiyle
tırmanırım kalbinin tepesine ve işte
zakkumların diliyle konuşabilirim seninle
rüzgarın ve acının bildiği dilde
acelesiz, hiç yarışmadan

sessiz oturabilir miyiz seninle?

Kemal Sayar