kûfe'de bir hüseyni akşam, hüseyin ferhad

-Umman Şahiner'e teşekkür ile...-

KÛFE'DE BİR HÜSEYNÎ AKŞAM

Saplı kalsın göğsümde 

kanıma teşne hançerin, 

yaramdan damlar tekrar 

nasıl olsa bir Hüseyin

Hüseyin bir ayna değil 

ki kırılsın Yezid’e, 

kan dökülsün ister hırkası 

Yezid bir bahane

Sırrı aşikâr bir Hüseyin 

aşka verir ser’ini, 

tebeşir dairesinde Azrail’in 

çözer zifaf düşmesini

Hüseyin kadar şivekâr 

kaç isim var dilinde, 

kimseye ve herkese ait 

bir başka menkıbe

Sanır mısın ki Hüseyin 

kumların fısıltısıdır bes, 

yazılan sağdan sola 

iki veya üç hecelik bir nefes

Hüseyin bir cinaslı avazdır 

kişiye özel bir temrin, 

bengisuda boğmak gerekir 

onu öldürebilmek için

Hârelidir elbet Hüseyin 

bir o kadar çocuk, 

ateş çemberi değil ki bu çizdiğin 

basbayağı bir boşluk

Hüseyin gece bir vakit 

dokunmak gibidir güneşe, 

eski yarasını Kûfe’nin 

yıldızlar basmadan önce

Bencileyin külden bir Hüseyin 

ezbere bilir ihaneti, 

ruhuma sapladığın hançer 

şehvetle ürpertir etimi

Hüseyin bir sırma kamerdir 

tasviri nafile bir şehrayîn, 

zaten Kerbelâ’ya uçar 

sûreti haktan her Hüseyin

Hüseyin Ferhad

(Kaşgar 36 / Ocak-Şubat 2004)