This Is Us - 2. Sezon 10. Bölüm (Number Three)
Randall & Pac-man
- Önceden Pac-Man bağımlısıydım.Bilgisayarımda vardı.Herkes uyuduktan sonra oynuyordum.Kızlara da alıştırdım.Tuhaf olan şey ise, bunca yıldan sonra oyunda hiçbir şeyin değişmemesiydi.Değişen sadece oynayan kişilerdi.Her şeyin ortasında ise sadece Pac-Man vardı.Sarı parlak ufaklık, yapması gereken şeyi yapıyordu.Homieler, Sisifuslar.On yıllar boyunca o yuvarlak şeyleri yiyip, farklı rotaları deneyerek, hayaletlerden kaçmaya çalışıp en yüksek puanı elde etmek.
- Bebeğim?
- Efendim.
- Neden bahsediyorsun?
- Bilmem.Sanırım, hayat bazen Pac-Man imiş gibi geliyor bana.Sürekli olarak aynı oyunmuş gibi.Aynı oyun, aynı hayaletler.Bazen hayat ağzına bal çalabiliyor, ama en sonunda, kaçınılmaz bir şekilde hayaletler seni yakalayıveriyor.
- Kahretsin.
- Hmm...Cehennem kadar kasvetliymiş.
- Yoksa, güzel mi?
- Hayır, kasvetli.
- Sen güzelsin ama.
- Renkli camlar yüzünden.
- Hala güzelsin.
- Efendim.
- Neden bahsediyorsun?
- Bilmem.Sanırım, hayat bazen Pac-Man imiş gibi geliyor bana.Sürekli olarak aynı oyunmuş gibi.Aynı oyun, aynı hayaletler.Bazen hayat ağzına bal çalabiliyor, ama en sonunda, kaçınılmaz bir şekilde hayaletler seni yakalayıveriyor.
- Kahretsin.
- Hmm...Cehennem kadar kasvetliymiş.
- Yoksa, güzel mi?
- Hayır, kasvetli.
- Sen güzelsin ama.
- Renkli camlar yüzünden.
- Hala güzelsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder