Göç - Grup Umuda Ezgi

Göç - Grup Umuda Ezgi

Şiir: Ahmet Telli

Göç oldu bir acıdan öbür acıya

oysa sağrısı kurumamıştı atımızın

daha dün sürüp gelmiştik buralara

bugün göründü yine yolların ucu

Devrildi kıl çadırlar seher vakti

usulca uyandırıldı çocuklar

ve kadınlar bohçası çözülmemiş

bir keder gibi gibi düştüler yola

Turnalar gitti biz gittik

bitmedi peşimizdeki nal sesleri

nerde konaklasak tedirgindik

kuruyordu ırmaklar ve göller

Bir yangın gibi taşıyıp durduk

kederi ve acıyı göğsümüzde

yer gök duman içindeydi sanki

genzimizi yakıyordu ayrılıklar

Zulüm bırakmadı peşimizi hiç

biz gittik o buldu izimizi

konar göçer olduk yedi iklimde

tanığımızdır dağlar taşlar

Yalnız bir öfke ışıltısı kaldı

gözlerimizin yorgun sularında

yaşamak bir inat oldu artık

yaşamak bir direnme oldu zulme

Ve işte devrildi yine kıl çadırlar

göç başladı bir acıdan bin acıya

Geride akşamın küllenen ateşi

ve susturulmuş çocuk sevinçleri kaldı

Ahmet Telli

 

ağlama gönlüm, nazan öncel, göç

              

Nazan Öncel-Ağlama Gönlüm

Bir ben miyim bu kadar az 

Bu yoksulluktur 

Ne haram yedim, ne eğildim 

Bu yalnızlıktır 

Ya çok sevdim unutuldum 

Ya birinde çok şey buldum 

Bir gecede aşka durdum 

Ağlama gönlüm 

Gönlüm ağlama 

İnsan diyorlar aslıma 

Aslımız topraktır 

Bu gönül bir aşktan anlar 

Ömrüm bir seraptır 

Ne doğruyum ne de eğri 

Yaşadığım nerden belli 

Bu garipliğim az şey mi 

Ağlama gönlüm 

Gönlüm ağlama

Nazan Öncel

nihat aydın kızıyla, göç oldu bir acıdan bir acıya, ahmet telli

Göç oldu bir acıdan öbür acıya

oysa sağrısı kurumamıştı atımızın

daha dün sürüp gelmiştik buralara

bugün göründü yine yolların ucu

Devrildi kıl çadırlar seher vakti

usulca uyandırıldı çocuklar

ve kadınlar bohçası çözülmemiş

bir keder gibi gibi düştüler yola

Turnalar gitti biz gittik

bitmedi peşimizdeki nal sesleri

nerde konaklasak tedirgindik

kuruyordu ırmaklar ve göller

Bir yangın gibi taşıyıp durduk

kederi ve acıyı göğsümüzde

yer gök duman içindeydi sanki

genzimizi yakıyordu ayrılıklar

Zulüm bırakmadı peşimizi hiç

biz gittik o buldu izimizi

konar göçer olduk yedi iklimde

tanığımızdır dağlar taşlar

Yalnız bir öfke ışıltısı kaldı

gözlerimizin yorgun sularında

yaşamak bir inat oldu artık

yaşamak bir direnme oldu zulme

Ve işte devrildi yine kıl çadırlar

göç başladı bir acıdan bin acıya

Geride akşamın küllenen ateşi

ve susturulmuş çocuk sevinçleri kaldı

Ahmet Telli