3 Kasım 2017 Cuma

zaman yeli, gürsel korat

"Zavallı köleler, efendilerden daha acımasız davranır bana."


"Ne duydun gene Leon?Aldırma!Ya dalda karga zıpladı ya da bağdan tilki geçti, ne bileyim ben?Görünürde bir şey yok."

Belki de var dedi içinden.Ama şu gördüğüm sessiz resimde bir şey yok.

Mırıldandı: "Dünya benim için, yalnızca bir resim."
---
Belki de tanrı beni sağır ederek işimi anımsatmak istedi.Yalnızca görüntüyü düşünmemi öğütledi.
---
Nerede olduğunu sora sora, yoklaya yoklaya Dimitri'yi buldu, yanına oturdu.Kabahatini bilen kediler gibiydi.Ancak bütün kediler gibi kabahati konusunda masum görünüyordu.
---
Tahtacı Türkmen boylarının kesecekleri ağaçla konuştuklarını ve insan, hayvan ya da bitki, hepsinin bir ruhu olduğuna inandıklarını öğrenmişti.Ruhlar ölmez, ölüp bir diğer bedene geçermiş.Ağaç kendisini keseni görür, rızası alınmadan kesilirse beddua edermiş.
---
Benim anladığım o ki, ulu kişiler ulu olduklarını bilmezler.
---
İnsanların aniden karar değiştirdikleri anlarda karaktersiz ve ikiyüzlü göründüğünü hep düşünürdüm.Bu olayı sonraları aklımda çok evirip çevirdim: İkiyüzlü ve korkak olduğum için mi orada, birden, hızla karar değiştirdim?Kim, ikiyüzlüyüm ve korkağım diyebilir?İnsanın kendisine karşı tarafsız olması zor.Fakat yine de şunu biliyorum: Ben o gün aniden karar değştirmedim.Sadece beni omuzlar üstünde taşıyarak kendi aralarına alsınlar; alkışlayarak kurtarıcımız geldi, diyerek çağırsınlar istiyordum.Bu olmayınca gururumun kırıldığını ve nazlandığımı saklayamam.Üstelik Vasili'nin benden daha değerli biri olduğuna hiçbir zaman inanmadığım için, onun daha güçlü görünen bu hali de beni bilmediğim bir yerden incitiyordu.
---
Kesilmiş bir baş, niçin olduğundan büyük görünüyordu?


Gürsel Korat
Zaman Yeli

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder