3 Kasım 2017 Cuma

kiler, bir kaçış, thomas bernhard


Öteki insanları ters yöne giderek buldum...
---
Burada herkes bir bekleyiş içindeydi ve Scherzhauserfeld Mahallesi'ndeki insanlar beklerken düşünürlerdi.Scherzhauserfeld Mahallesi kentin kalbinde bir kusurdu, kentteki yetkililer de bu kusurun farkındaydı.
---
Scherzhauserfeld sakinlerinin canlı gövdeleri içinde çürümelerinin kokusunu duyabiliyordum.
---
Çok erken bir yaşta nefreti öğrenmiş ve bu nefreti Scherzhauserfeld'de adeta güzel sanatların bir dalı gibi işlemişlerdi.Nefret nefreti besler, onlar da karşılıklı olarak birbirlerinden ve dünyanın geri kalanından tükenme noktasına kadar nefret ediyorlardı.Bu tükeniş amaca giden yolda bir araçtan ibaretti ki amaç da kendilerini mahvetmekten başka bir şey değildi.
---
Susarak bir şey saklamak yalan söylemek değildir, ben de susarak neredeyse her şeyi gizledim.
---
Yıllar boyu süren kırgınlık ve yaralanmadan sonra artık neredeyse hissiz ve yaralanmaz olduk.Hala yaralanmaları algılıyoruz, ama artık eskisi gibi duyarlı değiliz.Daha sert darbelere dayanabiliyoruz, daha sert darbelere katlanabiliyoruz.Yaşam bugün bizim konuştuğumuzdan daha kısa, daha yok edici bir dille konuşuyor.Artık umut edecek kadar duygusal değiliz.Umudun olmayışı bize insanlar, nesneler, ilişkiler, geçmiş, gelecek, vesaire hakkında daha açık bir görüş sağlıyor.Yaşamımız boyunca başımıza gelenlerin ispatı olduğumuz bir yaşa eriştik.
---
Neredeyse herkes kendisini nefret ve hayranlık arasında mahveder, büyükbabam da altmış sekiz yıllık yaşamında kendini bu iki kavram arasında parçaladı.
---
Başımızı kaldırıp doğruyu ya da doğru görünen şeyi söylediğimize inanmak istediğimiz zamanlar oluyor, sonra başımızı tekrar eğiyoruz.Hepsi bu.

Thomas Bernhard
Kiler
Bir Kaçış

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder