16 Ekim 2011 Pazar

kurşun kalemle, ışık ergüden

***Sen takıldığın girdapları gerçek sananlardansın.O keskin duyarlığın bu yaşamın en güzel anılarını hep tuz buz eder, deşeler.Senin gibi rüzgarını yanında taşıyanları barındırmaz hiçbir yer.Unut artık!

***Koptuğum hayatlarda kalıyor aklım.

 ***Hayatımı, başka biri yaşamış gibi ilgisizce seyrediyorum.Karbon kağıdıyla çoğaltıp dağıttığım yaşamöykümü.Susuyorum.Kelimelerin uzlaştırıcılığında erimek istemiyorum.Uykuya sığınıyorum.

***Ölümden söz ederken ölüyoruz hepimiz.Sussan ya, ikisözcük arasındaki bir sus zamanı değil midir yaşam?

***İçimde bir sızı büyütüyorum; bilerek, isteyerek.Sızının yaraya dönüşmesini, cerahat toplayıp hertarafını ve bir kötülük halinde yüzümden akmasını diliyorum; bir boşluğayer açmak için, boşluğu boşluk olarak bırakabilmek için.

***Sığınacağı limanların küllerini seyreden bir sürgün gibiyim.

 ***Gece, iptal edilmiş bir uyku, her gece.Rüyalarımın istilasından yersiz; beklerim.Hayal ve beklemek.Bozgun zamanıdır; zaman herzamandır.

***Farkına vardığım her durumdan kopuyorum:aşktan,hayattan.Üstünde düşünmediğim hayatlara aitim: rüyalara.Kelimelerin uğramadığı tek yer orası. ***Sebebin bu yürekte durmamaksa depremler sarssın seni.

***Sen kopkoyu bir karabasanın tacirliğini yapıyorsun.Kendi düşüne başkalarını ortak etmeye hakkın yok. 

***Mümkün olduğunca sıradanlaşmalı , kimliksizleşmeli.Kimse buna izin vermiyor, bir kez olmak yok olmayı bile imkansızlaştırıyor.Ölümünden sonra bile var olacaksın.Oysa balıklar arasından bir balığın, yapraklar arasından bir yaprağın yokluğunu kim fark eder ki?

***Ardında bıraktığı rüyalara ağıt yakan ama inatla uyanan biriyim ben.

***İnsan her gece aynı rüyayı görüyorsa ölümü arıyor demektir.Bulduğunda uyanır.

***Sabah erken kaldırılmamı söylemiş olmalıyım.Yeni bir yaşama başlayacağım, demiş olmalıyım ve yeni yaşamın yaşam olmadığını kimse anlamamış olmalı.Uyanırsam öleceğimi kimse bilmemeli.

***Kararımı ve kendimi alırım.Geride bıraktıklarımı düzgünce yerleştiririm.Rüyam bensiz devam edecektir.

***Nedenini sormadım bile.Belliydi.Yaşamın kirliliğini,hırpalayan, kanatan zehrini damağında duymak her yerde konuk olmaktır.Neyle intihar ettiğimi de öğrenmek istemedim: Bilmenin ve hissetmenin ağırlığını taşıyabilecek ip yoktur bu dünyada.

***Sıkıldığımı gören birilerinin son vereceği bir oyun olmasını istiyorum yaşamın.

***Ölü bir katilim artık ben.

 Işık Ergüden

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder