Basov methiyeden etkilenmişti ama fark etmişti ki, Neuman montajın her zamankinden daha çabuk bitmiş olduğunu atlamış gibiydi.
Neuman'a kendi deneyimini anlatmak istiyordu ama onun acelesi vardı.
"Römorköre, Bronnikov'a gitmen gerekiyor," demişti telaşla, "orada seni bekliyorlar."
...
Tembel, zayıf insanlar kendi güçsüzlüklerini kamufle etmek için başarı limitlerini değiştirmeye çalışırlar.Bunun için de eskimiş, geçersiz normları, yanlışlığı anlaşılmış bilim ögelerini öne sürerler.Kendi aralarında birlik olurlar, sezdikleri tehlikelere karşı sürtüşmeler çıkarırlar, kendi rahatlarını dik başlılıkla korumada ısrarlıdırlar.
...
"Bu gemide sizden başka konuşabileceğim kimse yok.İçimi dökebileceğim tek siz varsınız.Bredis'te mesela, bir halden anlayış olabilir mi, bana vaaz verip, benim ölmüş sınıfın bir kıymığı olduğumu söylemesinden sonra?Bir kıymık olmak berbat bir şey, yararsız bir şey, eline de batabilir ha?Hah-ha-ha! Kıymığı fırlat at, böylece yoluna da çıkmaz!Atın, hemen atın!"
...
Söyleyin, bazen kendinizi yaşlı hissettiğiniz oluyor mu?Korkunç yaşlı?Bunak değil, hayır.Yaşlı.Şehrimizdeki Pers Duvarı'nın yosunlu taşları gibi?Gözlerinizin önünde düzinelerce kuşak yaşıyor ve ölüyor.Hepsinin aptallıklarını, hatalarını görüyorsunuz.Kıtalar bulunuyor, piramitler inşa ediliyor, yasalar neşrediliyor.Ve bu kıtalar insanla doluyor, topraklar işleniyor ve şu bıktırıcı turistler kırık heykellere şaşkınlıkla bakıyorlarr.Eski mezarlıkların, savaş alanlarının yerlerine mezbahalar, umumi tuvaletler inşa edildi.İnsanlar yaşamak için acele ediyorlar, sanki daha önce hayal edilmemiş şeyler başarmamışlar gibi...Onların inancını yıkmaya çalışın bir, sizi hemen yollarının üzerinden itelerler ve arkalarına bakmadan devam ederler.Ama benim bahsettiğim onlar değil.Sonra siz...Siz...Koşullarınız nedir?Siz yaşlısınız ve size her şey çoktandır bıktırıcı geliyordur.Buna ne yapabilirsiniz?Taygaya kaçın, kurtların size oburca baktığı yere?Veya bugünün güneşine inandığınızı düşünün ve hayatı yenide kurmak isteyenlerle birlikte koşun?Aralarında size yer vereceklerdir, saygı ve tereyağlı ekmek...Ama bunların hepsi zor ve yorucudur.En kötüsü de çevrenizde savaşanların elindeki kılıçların oyuncak olmadığıdır.Ölümüne savaşıyorlar ve düşenler onurlu kahramanlar oluyorlar.Kendinize ihanet etmemek için ateşin içine atılmanız gerekir.Ama sonuçta sadece, kim bilir neden en değerli şeyiniz olduğunu düşündüğünüz hayatınızı korumak istediğiniz için böyle davranıyorsunuz.Böylece bir komedi parçalıyorsunuz, bir palyaço gibi yalandan çabalama sesleri çıkarıp sahte ağırlıklar kaldırıryorsunuz.Er ya da geç, sizin bu ağırlıklarınızın kağıttan olduğunu bulacaklar, sizi sahneden utanç içinde atacaklar ve aynı anda her şey bittiği için sizi ekmek ve tereyağından mahrum edecekler.Dedikleri gibi; attığınız taş ürküttüğünüz kurbağaya değmez.Ayrıca bunun olmaya mahkûm olduğunu daha önceden biliyorsunuz..."
...
Evet ve hayır.Tek anladığım siz aşağıdakilerden nefret ediyorsunuz.Genç oldukları için nefret ediyorsunuz, kendilerini feda etmeye hazır oldukları için nefret ediyorsunuz, mutlu oldukları için, müzik dinledikleri için nefret ediyorsunuz.Onların mutluluğu sizin ulaşamayacağınız bir yerde.O yer geleceğe olan inançlarıdır.Gelecekte size yer yok.Siz çok...yabansınız.Ama ikiyüzlülüğünüz korkunç.Kasatski.Toplantıdaki davranışınız! Beni bile aşağıladınız.Ama kızmadım.Bazen kendimden iğrenirim.Ama siz...Bu düşüncelerle nasıl yaşarsınız!Bir gün sizi gösterip bağıracaklar: O bir ikiyüzlü.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder