...Bir pazar matinesinde Carl Ebert, hiç duymadığım bir yapıttan parçalar okuyacaktı.Bu, İncil'den daha eski bir kitap, bir babil destanıydı.Babillilerin bir tufan geçirdiğini biliyordum.Söylencenin İncil'e onlardan alındığı varsayılıyordu.Bu konuda söylenebilecekler bu kadardı ve kalkıp onu dinlemeye gitmem için yalnızca bu neden beni yerimden oynatamazdı.Ama okuyan Carl Ebert'ti, böylece bir sevgili aktörün hayranı olarak hayatımda ve hayatımın asıl anlamında, inancımda, gücümde, beklentilerimde, dünyadaki her şeyden büyük ve önemli etkisi olan Gılgamış'ı keşfetmiş oldum.
Gılgamış'ın dostu Enkidu'nun ölümü üzerine yaktığı ağıt, beni ta yüreğimden etkiledi:
Gece gündüz ağladım onun için
Kimsenin gömmesine izin vermedim
Çığlıklarım
Dostumu ayağa kaldıracak mı,
Görmek istedim
Yedi gün yedi gece
Kurtçuklar yüzüne üşüşünceye dek
Bekledim
O gittiğinde, ben hayatı yeniden bulamadım
Bir eşkiya gibi bozkırda dolaştım durdum.
...Zaman içinde yitirdiğim bana yakın ve değerli kişiler karşısında üzüntüm Gılgamış'ın dostu Enkidu için duyduğu üzüntüden daha az olmadı gerçi, ama o aslan -adamdan bir üstünlüğüm, tek, bir tek üstünlüğüm oldu: yalnızca yakınlarımın değil, her bir insanoğlunun yaşamı benim için önem taşımaktaydı.
Elias Canetti
Kulaktaki Meşale
çok şükür dönmüşsünüz. özletmeyin
YanıtlaSilbizlerle bir iletişim bağlantısı paylaşır mısınız?
YanıtlaSilÖncelikle teşekkürler.Öyle pek düzenli değil de, birkaç defaya mahsus ama biraz yoğunlukla yığılabiliyorum ancak buraya.Sayfanın sağ alt kısmına(masaüstü görünümde) bir iletişim formu ekledim.Mailler tarafıma ulaşacaktır buradan.Hoşçakalın
YanıtlaSil