Kano*
gövdem, terası beynim olan apartman boşluğu
herkesin cinayet
delillerini sakladığı
sürsün orda
bu meşûm hikâye
ısrarlar,
geçimsiz yurttaşlıklar
işte
orda...onüç yaşında çocukların unutuldukları
herkesten
bana sarkan acılar
kana kana
öldür beni
toplum
dediğin dizboyu ricalar
gerekirse geç
gel ya da hiç gelme
ama uğrama
bana...karanlık bir jilet taşır tüm uğrayışlar
nedir bu
sendeki ben hali
sakın kendi
karikatürümü yaptığım
sarılıp
ağladığım bir tören olmasın gece
öyle taraf
gözlerle bakma bana
yanlış
öykülerde doğru kahramanlar
çabuk ölürler
kim bu lacivert
şempanzeler
durmadan el
çırpan
herkes
biliyor
dolunay, bir
iklimdir
metamorfoz
geçirir çiçekler
içimde kol
geziyor bölük bölük incinmişlikler
bu bir gala
tek başına izlediğim
tek başına
iğrendiğim
bir apolet
gibi taşıma omzundaki günah kuşlarını
elveda desen
dur değil
şimdi bir
ayet gibi anımsa seviştiğimizi
yakıyorum
işte sana değen yerlerimi
*ötekisiz
dergisinde yayımlanmıştır
Kano
Mehmet İşten
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder