---
Yaşamı boyunca çevresindekilerin acılarına başını döndürüp bakmamıştı, şimdi de başını eğip kendi acıklı durumuna bakmıyordu.
---
Bir güvercin gelip, hasta, zayıf gövdesi ve acıyla buruşmuş yüzüyle bir sütuna yerleştirilmiş olan Hazreti İsa'nın başına kondu.Onun yalnız kalmaktan hoşlanmadığını gören bir başka güvercin de hemen yanına geldi.Halka göre bu Hazreti İsa, çok fazla acı çekmekteydi; görenler onun diş ağrısı çektiğini düşünüyorlardı.Oysa gerçekte durum, farklıydı; İsa büyük bir olasılıkla bütün gün boyunca güvercinlerin tepesinde aynı amaçla tepinip durmalarından bıkmıştı.Onları görünce, kendi yalnızlığını düşünüyor olmalıydı.Oysa bunu düşünmek hiçbir işe yaramaz, onun için düşünmemeli..Çarmıhta yalnızlığını düşünseydi, canını kimler için vermiş olurdu?-Evet, gerçekten de çok yalnızdı Kien...
---
Kimbilir, belki de Amerikalılar gökyüzüne değen rehin sandıkları yaparlar.Yanarak ölme korkusuyla yıllar boyu bekleyen mahpuslar, otuzuncu katta sürünmektedir.Ne acımasız bir oyun, bulutlara değen zindanlar.Yakınacak yerde yardım etmek mi?Gözyaşları yerine eylem mi?Nasıl varılabilir o noktaya?Kimden sorulacak buraları?İnsan kör geçer yaşam yollarından.Çevremizde bulunan korkunç yoksulluğun ne kadar azını görüyoruz aslında!
---
Dırdır etmek yerine acı çekti."Kıyamet Günü gelir elbet" dedi kendi kendine.Bekledi; tanrının her günü pavyonun eşiğine ayak basan yabancıları ölçtü biçti, inceledi; şu kapının eşiğinden tek bir adam, tek bir yürek, görebilen, işitebilen ve duyan bir kulun girmesi için canını vermeye hazırdı.
---
Savunmamı yalnız başıma yapacağım.Kimseye gereksinmem yok.Avukatlar aslında birer canidir, hepsi yalan söyler.Oysa ben hakikat için yaşıyorum.Şu anda karşımda bulunan hakikatin ise bir yalan olduğunu biliyorum; yardım edin bana, bu kadının ortadan kalkması gerektiğini biliyorum.
---
Çin'deki en kötü ruh bile Therese'den daha soylu davranırdı.Yalnızca bir ruh olsaydı keşke Therese!
Körleşme
Elias Canetti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder