...Kürkün içinden iri bir boğanın kış solukları gibi kalın dumanlar çıkarıyordu.Soluk ışıkta yüzünün yarısı görünüyordu.Bütün kederini, yıkılışını yüzünün görünmeyen yanına saklıyordu.Bunu neden yapıyordu?O kederli yarım yüzün, geceleri bile çıkarmadığı eski, yollu kravatına, uçları kıvrılmış gömlek yakasına, düğmeleri kopuk, kol ağızları tarazlanmış ceketine, bol pantolon paçalarına, hatta hayatı boyunca hiç sevinmemiş o ayak başparmaklarına kadar yayılan bir çöküntüyü saklayamadığını bilmiyor muydu?
Bilse de ne çıkar.İşte yüzünün saklanıp duran o öbür yarısı da aydınlanıyor.Soluk bir beyazlık bulaşıyor üstüne.Dışarıda sabah oluyor.Kapının yanında.
Bir horoz başını görünmeyen gökyüzüne kaldırıp uzun uzun ötmeye durdu.Öylesine uzun öttü ki boğazını yağmur suları doldurdu.Hayvan boğulur gibi bir ses çıkararak soluna düşüp bayıldı.Sonra başka horozlar...
At Cambazları
İshak
Onat Kutlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder