iki kişi için suç müziği, mehmet işten

beğenmeyenler olacaktır ama ben ukala bir ömür çıkardım işte şapkamın içinden

kıvılcımın yangına dönüşme arzusu belki, içimdeki bütün körlere çelme takma isteği 

her kadının kokusunu ayrı ayrı duymam, her otobüste kavga çıkarmam belki hep bu 

göz altlarımı çizdiğim kemik saplı çakıyı nehre bıraktım 

bileğimdeki kaşıntıyla kendini ele veren kanın çağrısını 

çocukken dinlediğim bir masalla yatıştırdım

işte bir çentik daha dünyaya upuzun kurt bakışlarımla

size de anlatır belki gecemi üzgünlüklerle dolduran rüzgar 

martılara hikayeler anlatarak sakinleşebilen bir adam olacağımı bilmeden sonunda 

-hikayeler,akşam oldu mu meyhanelere deniz iklimi taşıyan balıkçılara dair- 

ve yaşadığım kentin yaşadığım kent olduğunu duyumsamadığım için 

bana oldukça kızan şair arkadaşlarıma kabadayılık taslayarak 

ve  kolay harcayarak öfkeyle biriktirdiğim her şeyi 

yol üstünde sızmış sarhoşların üzerinden sevinçle atlayıp 

denizlere koşardım yazılardan korumak için gözlerimi 

üzerimi böyle kanser bastığı günler 

kaskatı kesilirdim acıdan mı sevinçten mi tam ayrımsayamadan 

hikayeler yazardım, 

hikayeler; savrulmuş hayatların vesikalık fotoğraflarına dair

 

beğenmeyenler olacaktır ama ben çocuk düşlerimi sattım büyümemin karşılığında

şehrin tükürdüğü, kentin koynuna aldığı çocukların anlaşılmaz lehçelerinden 

bir aksan yaptım kendime

bir aksan... yerli !..bir aksan kusursuzca asi! 

konuşmasam o saat yok olacak,bir doksan boyunda, çekik gözlü bir aksan 

ve onunla sevdim seni, onunla yazdım sana kimi mahcup şiirlerimi

 

kimseler bilsin istemedim senle ben arasında gerili, gerilim hatlarında 

rüzgarın her dokunuşuyla vınlayan o arkaik şarkıyı kimseler duysun istemedim 

sustum yıllarca, koyuldum ve usanıncaya dek kendimden 

yoruluncaya dek saklandım yağmacı ilgilerinizden 

kentin bütün meydanlarında

bir çentik daha dünyaya upuzun kurt bakışlarımla 

hava soğuk, bütün kaldırımlardan yalnız insanların kokusu yayılıyor 

kimi yaraları kaşımak için dört tırnağını uzatan adamlar geçiyor yanımdan 

sabaha ucuz parfüm kokularını yayan falcı kadınlar 

öpüşmenin ilk tadını sokağa yayan çocuklar geçiyor sonra 

derken işçiler gözleri kızarmış bir şairle çarpışarak 

ve sanki bunu bir işaret sayarak güzel günlere dair 

birkaç dizeyle sersemliyorum iyice 

hainlerin bile ağlamak için bir omuz bulabildikleri

bir dünya özlemi 

yakıyor içimi       

Mehmet İşten                                                                                      

*kitap-lık dergisinde yayımlanmıştır